Verhalen over de belevenissen van KubbHW

OWKIK 2014: Blokkie Om bereikt kwartfinales, All Blacks net niet

09-03-2014 / 13:48

Een mooie kubbdag in België, maar een tegenvallend resultaat

17-12-2013 / 20:58

All Blacks go international

16-12-2013 / 21:57

Met een Nederlands team naar een Belgisch kubbtoernooi

13-11-2013 / 00:10

Een dagje kubb in België: Tony naar Sleins Trio Kubb 2013

16-10-2013 / 16:23

Blokkie Om & All Blacks op het NK 2013

07-07-2013 / 01:28

RitmoKubb 2013: De allereerste toernooiwinst voor Blokkie Om

25-05-2013 / 23:17

Blokkie Om bereikt de kwartfinales op het OWKIK 2013

10-03-2013 / 08:53

De Dissers Trophy 2012: Blokkie Om gaat een dagje kubben in België

28-05-2012 / 13:46

Blokkie Om op het OWKIK 2011

16-05-2010 / 08:51

Blokkie Om naar Open Wierings Kampioenschap Indoor Kubb 2010

16-05-2010 / 08:51
Open Kubb Toernooi Hoeksche Waard 2009 04-01-2010 / 21:45
Kubbteam Blokkie Om naar NK Kubb 06-07-2009 / 19:51
Een vakantieliefde die gebleven is 01-06-2009 / 22:06


Klik om naar bovenaan pagina te gaan.

OWKIK 2014: Blokkie Om bereikt kwartfinales, All Blacks net niet
Geplaatst door: Tony
Geplaatst op: 09-03-2014 om 13:48

Zaterdag 8 maart 2014 werd zoals gebruikelijk het Nederlandse kubbseizoen afgetrapt met het OWKIK, het Open Wieringer Kampioenschap Indoor Kubb. Op het zand in de manege van de Wironruiters in Hippolytushoef waren 28 teams present. Er werd dus in 4 poules van 7 gespeeld, steeds 2 sets per wedstrijd, waarbij de nummers 1 en 2 doorgingen naar de kwartfinales.

Vanuit de Hoeksche Waard waren 2 teams aanwezig. Blokkie Om is er vanaf de start van dit toernooi jaarlijks bij en ging dit keer dus voor de vijfde keer. Het team bestond dit keer uit Robert, Peter en Tony. De All Blacks gaven voor de eerste keer acte de présence en speelden met Jacco, Joost en Lesley.

Blokkie Om met v.l.n.r. Robert, Tony en Peter

De All Blacks kwamen, hoe kan het ook anders, terecht in poule Zwart. Een pittige loting, want in deze poule zaten bijv. ook de Woodsnipers, Hemelrijk en Kubb Royal 3. De All Blacks werden 3e in deze poule, de Woodsnipers en Hemelrijk deelden de 1e plaats. De All Blacks gingen dus net niet door naar de kwartfinales, maar kunnen terugkijken op een goed toernooi, want ze verloren weliswaar van Kubb Royal 3, maar verder speelden ze gelijk tegen zowel de Woodsnipers als Hemelrijk en wonnen ze hun andere 3 partijen in de poule.

Blokkie Om lootte in poule Geel en kwam hier als poulewinnaar uit de bus. Het startte goed, met 2-0 overwinningen op de tegenstanders die vooraf als de zwaarste tegenstanders in de poule werden gezien: Kubb Royal 2 en Kubb-D. Zo werd direct een flinke stap voor het doorkomen van de poulefase gezet. Vervolgens werd gewonnen van The Sticks ROCK, Team Warrig en De Schijnwerpers en wist Blokkie Om dat ze doorgingen naar de kwartfinales. De laatste poule moest alleen nog beslissen wie er poulewinnaar werd, want Kubb Royal 2 had al hun andere poulewedstrijden gewonnen en had dus 10 punten vergaard. Blokkie Om won de eerste set van Oranje 1, maar verloor de tweede set. Het lukte dus nét niet om zonder setverlies naar de kwartfinales te gaan, maar ze werden dus wel met 11 punten poulewinnaar. Met goed teamspel, waarbij missers van de ene speler werden gecompenseerd door de andere spelers en mindere beurten werden opgevolgd door sterke beurten. Hier en daar werd door het oog van de naald gekropen, omdat tegenstanders de schaarse geboden kansen niet benutten, maar steeds lukte het dus om een goed resultaat uit het vuur te slepen.

In de kwartfinales speelde Blokkie Om tegen Kubb Royal 1, de winnaars van 2013 en, samen met de anderen van Kubb Royal, tweevoudig Nederlands Kampioen. In de eerste set werd Kubb Royal 1, met al bijna lege achterlijnen aan beide zijden, twee keer de kans geboden op te mogen lopen. De eerste kans werd niet benut, maar de tweede wel. Een verdiende setwinst voor Kubb Royal 1, want hoewel er door beide ploegen de nodige kubbs werden gemist, wist Kubb Royal 1 in elk geval wel steeds het veld leeg te gooien.

De tweede set zal nog wel even in het geheugen blijven hangen. Blokkie Om mocht de set beginnen en gooide met de eerste 5 stokken alle 5 de kubbs van de achterlijn van Kubb Royal 1. Nog 1 stok over voor de koning dus. Iedereen hield zijn adem in: werd dit een perfect set? Teamcaptain Tony gooide de stok, de stok raakte de koning, de koning draaide wat, wiebelde wat, maar… viel niet om! De allereerste perfect set voor Blokkie Om laat dus nog op zich wachten. Een toch nog spannende set volgde, maar Blokkie Om won de set wel. Peter zei achteraf: "We gingen het natuurlijk niet laten gebeuren dat we een set, die een perfect set had kunnen zijn, alsnog zouden verliezen."

Een beslissende derde set volgde. En dit werd helaas een soort kopie van de eerste set. Met dat verschil dat Kubb Royal 1 dit keer wel beslissend toesloeg bij de eerste de beste keer dat Blokkie Om het veld niet leeggooide. Kubb Royal 1 ging verdiend door naar de volgende ronde en wist uiteindelijk het toernooi voor de tweede keer op rij te winnen. Blokkie Om speelde zich, zoals zo vaak op een toernooi, bij de laatste 8, maar keerde dus met lege handen huiswaarts.

Zowel de All Blacks als Blokkie Om kijken terug op weer een bijzonder leuke kubbdag, op een bijzonder leuk en gezellig kubbtoernooi (dank Thomas en Henri daarvoor!) en op vele leuke ontmoetingen met kubbspelers uit Nederland, België en Duitsland.

En nu de lente begint door te breken richten we onze blik weer van het zand binnen naar het gras buiten en gaan we toewerken naar het volgende toernooi: de Dissers Kubb Trophy op 24 mei in Heist-op-den-Berg, België. Blokkie Om is daar sowieso van de partij, de All Blacks waarschijnlijk ook.


Klik om naar bovenaan pagina te gaan.

Een mooie kubbdag in België, maar een tegenvallend resultaat
Geplaatst door: Tony
Geplaatst op: 17-12-2013 om 20:58

Zaterdag 14 december beloofde een bijzondere dag te worden voor kubbteam Blokkie Om. Voor het eerst in heel 2013 zou het lukken om met ons voltallige team, dus inclusief Ton, mee te doen aan een toernooi. En niet zomaar een toernooi, maar een toernooi in het altijd gezellige België: het Freddy & Co Winterkubb. Met in gedachten de fantastische dag die we in mei 2012 hadden, toen we met z'n vieren meededen aan de Dissers Trophy, keken we enorm uit naar deze dag.

En waar we destijds op de Dissers Trophy het op een kluitje gooien van de veldkubbs nog niet onder knie hadden en daardoor niet meekonden met de betere Belgische teams, hebben we daar ook flinke stappen in gezet. Met al wat mooie resultaten in dit jaar achter de rug keken we er naar uit om ons weer eens langs de meetlat te leggen. Vol vertrouwen.

Voordeel was ook dat het eens niet zo'n roteind rijden zou zijn. Sterker nog, ons eigen KubbHW toernooi niet meegerekend, speelden we nog nooit een kubbtoernooi zo dichtbij! Nog binnen de 100 km van huis! Al werd dit deels wel weer opgeheven doordat we ook nog nooit een kubbtoernooi speelden dat zo vroeg begon. Al om 9.00 uur beginnen en om 8.30 uur melden. Moesten we toch nog om 7.00 uur uit Oud-Beijerland weg…

De jongens van Freddy & Co wisten de spanning richting het toernooi mooi op te bouwen. Op hun site verscheen het ene na het andere team bij de inschrijvingen en zo vormde zich een prachtig, groot en sterk deelnemersveld. Maar liefst 48 teams schreven zich in. Ook rondom de loting van de poules werd de spanning vakkundig opgebouwd. Om de paar dagen werd er een team toegevoegd aan elke poule.

Wij lootten in poule D, samen met Das Kubb, de Mirakelkubbers, de Madeliefjes, de Kubb Queens en The Maple Kubbers 3. Oei, pittige poule! Maar aan de andere kant wel een met mogelijkheden. Robert en Tony hadden met team De Noorderburen in november meegedaan met het Verdronken Vors Winterkubb en hadden daar gespeeld tegen Das Kubb en de Mirakelkubbers 2. Beide wedstrijden werden toen gewonnen, tegen Das Kubb met 2-1 en tegen de Mirakelkubbers 2 met 2-0. Natuurlijk speelden wij nu met twee andere spelers en was bij Das Kubb en de Mirakelkubbers de teamsamenstelling ook anders. We wisten dus dat dit geduchte tegenstanders zouden zijn, maar wisten ook dat er zeker mogelijkheden zouden liggen.

En dan The Maple Kubbers 3. The Maple kubbers hebben natuurlijk een prachtig resultaat neergezet op het WK in 2013. En toen Tony in oktober naar het Sleins Trio Kubb ging, heeft hij met eigen ogen kunnen zien dat er bij The Maple Kubbers erg goede spelers rondlopen. Maar hoe zou het met dit team zijn? Zouden The Maple Kubbers hun teams naar sterkte hebben ingedeeld? Of konden we toch een sterk team verwachten?

Van de Madeliefjes en de Kubb Queens hadden we nog nooit gehoord, ondanks dat we via Facebook best op de hoogte zijn van de Belgische kubbploegen. We gingen uit van 2 damesteams waarvan we wel zouden moeten kunnen winnen (sorry ladies…). We gingen dus richting België met de gedachten dat we flink aan de bak zouden moeten in de poule, dat het zo maar zou kunnen dat we 4e zouden worden in de poule, maar dat er ook absoluut mogelijkheden waren om door de poule heen te raken of hem zelfs te winnen. En als je eenmaal door de poules heen zou zijn, was er van alles mogelijk. Zeker ook omdat dit toernooi met nog een tussenronde met ook weer poules (poules van 4) zou werken, waardoor je minder afhankelijk zou zijn van een loting.

Puntje van aandacht in de voorbereiding was nog wel de eventuele kou. Van toen het OWKIK, ook een kubbtoernooi in een manege, nog in februari werd gehouden en ook van 's ochtends bij het Verdronken Vors Winterkubb, wisten we dat het flink koud kan zijn in zo'n manege. Een eventueel zonnetje op het dak kan wonderen doen voor de temperatuur in de hal, maar dat was deze zaterdag niet het te verwachten weerbeeld. We besloten ons warm aan te kleden en voor de zekerheid een fles Vieux mee te nemen…

De toernooidag was eindelijk daar. En wonder boven wonder waren we een keer gewoon op de afgesproken tijd weg uit Oud-Beijerland. We waren ruim op tijd in Broechem en liepen daar direct onze vrienden van de All Blacks in de armen. Want dat was ook wel het leuke aan dit toernooi. Voor het eerst waren we een keer niet het enige Nederlandse team op een kubbtoernooi in België. Naast de All Blacks was ook het Haagse team Kubbzooi er, een team waar we de afgelopen editie van ons KubbHW toernooi kennis mee gemaakt hebben.

De locatie was een plaatje. Twee grote hallen met elk 12 kubbvelden, met in het midden een glazen kantine. Een mooie vlakke ondergrond ook. En als je meer dan 25 meter van de toiletten vandaan bleef, rook je die amper. Na een bakkie koffie en thee (voor de zekerheid hadden we maar een thermoskannetje meegenomen, maar achteraf bleek dat bij dit toernooi niet nodig) en wat ingooien kon het toernooi beginnen.

Onze eerste wedstrijd was tegen de Kubb Queens. Dat hadden we goed ingeschat: een damesteam. Ondanks dat we even in ons spel moesten komen en nog niet zo zuiver waren in onze worpen, wonnen we eenvoudig met 2-0.

In de tweede pot zouden we wel een tandje bij moeten schakelen. Of zeg maar gerust een heel gebit. Want hierin was onze tegenstander Das Kubb. Op het Verdronken Vors Winterkubb de poulewinnaar in de poule met Freddy & Co en Kapido. Een goed resultaat tegen hen zou een bijzonder goede stap in het bereiken van een volgende ronde zijn. Maar ze begonnen ijzersterk: in de eerste beurt gooiden ze maar liefst 4 kubbs van onze achterlijn om. Oei! Dan loop je al snel achter de feiten aan. Maar we kregen al snel een kans om terug in de set te komen. Ze lieten namelijk al snel een kubb in het veld staan, waardoor we tot een halve meter van de middellijn op mochten lopen. Dé kans om de situatie helemaal om te draaien. Maar in plaats van dat we hun achterlijn leeg gooien, lieten we alle drie de resterende kubbs op hun achterlijn staan. En als je je kansen niet pakt, verlies je. Het werd dus al snel 1-0 voor Das Kubb. De tweede set wisten we echter wel te winnen. De 1-1 was een resultaat waar we vooraf best voor getekend hadden, dus we waren zeker niet ontevreden.

De derde wedstrijd was tegen de Madeliefjes. Maar wat schetste onze verbazing? Dit was geen damesteam, maar een herenteam met o.a. een van De Dissers in de geleden! De poule was nog zwaarder dan vooraf gedacht! En dus ook geen potje wat we wel even wonnen. Sterker nog: ook deze pot speelden we gelijk. Een tegenvaller. Gelukkig hoorden we bij de andere wedstrijden in de poule ook gelijke spelen voorbij komen, dus was er nog genoeg mogelijk. We stonden op dat moment zelfs nog 1e in de poule.

De vierde partij liet wat op zich wachten. Daar baalden we van, want op dit toernooi werd gespeeld met het Zwitsers Model, waardoor wedstrijden na 40 minuten versneld werden uitgespeeld. Wij zijn bepaald geen fan van dit systeem en willen graag voorkomen dat we hiermee te maken krijgen. In onze wedstrijd tegen de Madeliefjes ging het Zwiters Model in de een na laatste beurt van de wedstrijd in en had het geen invloed meer, maar als een wedstrijd te laat begon, zou het zomaar kunnen dat we er wél mee te maken zouden krijgen. Die vrees bleek ongegrond. The Maple Kubbers hadden hun teams niet op sterkte ingedeeld of geprobeerd 3 evenredige teams te vormen, maar ze hadden geloot wie in welk team kwam. Hierdoor miste er bijvoorbeeld bij het team dat nu tegenover ons stond een specialist in het teruggooien van de veldkubbs. Al met al wonnen we de wedstrijd vrij gemakkelijk met 2-0. De broodjes hamburger, waar we ons traditioneel mee verwennen op een kubbtoernooi hadden we zeker verdiend, dus we spoedden ons naar de kantine. En ondanks dat het met de kou reuze meeviel, trakteerde we onzelf ook maar eens op een glaasje vieux of een scheutje vieux in de koffie.

Daarna kwamen we in een bijzondere situatie voor onze laatste poulewedstrijd, waarin we speelden tegen de Mirakelkubbers. We hadden allebei evenveel punten en de winnaar van deze wedstrijd zou de nummer 1 in de poule worden. De verliezer zou echter nummer 3 worden, omdat we er vanuit gingen dat Das Kubb hun laatste wedstrijd wel zou winnen. Dus winst betekende door naar de volgende ronde, verlies betekende dat je er uit lag! En een gelijkspel zou waarschijnlijk betekenen dat er een tiebreaker gespeeld zou moeten worden, omdat er dan 3 teams met hetzelfde aantal punten zouden eindigen in de poule.

We merkten al snel dat we dit keer niet de minste spelers van de Mirakelkubbers tegenover ons hadden staan. Wat gooiden zij goed! Maar bij ons ging het ook niet verkeerd, want al redelijk vlot mochten we op de koning gooien, maar… Tony miste! En soms weet je dat het dan in een volgende beurt wel weer goed komt, maar in dit geval was dat bepaald niet zeker! De Mirakelkubbers hielden de druk er vol op, speelden steeds ons veld leeg en pikten ook nog voldoende van onze achterlijn mee. Toch kregen we weer de kans om de set te winnen. En dit keer hadden we nog 3 stokken voor de koning. Wat kon ons gebeuren? Nou, dat het met alle drie deze stokken niet lukte om de koning om te gooien! Nou wisten we het verhaal van de Mirakelkubbers die een keer 12 worpen op de koning hadden gemist, maar dat was op z'n Basels, dus achterwaards tussen de beentjes door. Maar dit was gewoon. En in een behoorlijk belangrijke pot! Maar ook dit keer kwamen we er mee weg. We kregen nog een vijfde kans. En gelukkig ook nog een zesde en wonnen de eerste set.

Tja, dan ga je toch anders die tweede set in dan als je gelijk al bij de eerste keer de koning had omgegooid. Nu hadden we de Mirakelkubbers het idee gegeven dat er wel wat te halen viel en gingen we zelf met een stuk minder vertrouwen de tweede set in. Een tweede set die de Mirakelkubbers verdiend won, waardoor we alweer 1-1 speelden.

En omdat niet alleen Das Kubb hun laatste pot had gewonnen, maar ook de Madeliefjes, kwamen we in de bizarre situatie dat er in deze poule maar liefst 4 ploegen met 7 punten de eerste plek deelden. En dus zou een tiebreaker de beslissing moeten brengen wie er door mocht in het A-schema. Maar nog altijd geen man overboord. Op dit toernooi werd geen shoot-out gespeeld (6 keer gooien naar kubbs op de achterlijn), maar een tiebreaker: eerst moet je 10 kubbs in het veld gooien, daarna moet je er met 6 stokken zoveel mogelijk omgooien. Of, als je ze alle 10 omgooit, dit met zo min mogelijk stokken doen. Dit is véél minder een loterij dan een shoot-out, dus had je het zelf in de hand. Aan de andere kant: Peter gooit bij ons liever op 8 meter dan op 4 meter, dus die had liever een shoot-out gehad.

We speelde de tiebreaker met 3 teams. De Mirakelkubbers waren maar met 2 spelers en besloten zich aan te sluiten bij een ander team, waar iemand ziek naar huis was. Zo konden zij verder met een volledig team, i.p.v. dat er 2 incomplete teams zouden zijn. Das Kubb begon als eerste en gooiden maar liefst 9 kubbs om. (Wij vonden 8, want wij vinden dat een geraakt blok dat tegen een ander blok leunt alleen als om telt als het valt als het ondersteunende blok wordt weggehaald. En dus niet als het valt doordat de scheids het ondersteunende blok weghaalt, de kubb scheef in het zand blijft staan en de scheidsrechter hem vervolgens een tikje met z'n vinger geeft.) Wij gooiden als tweede en deden het ronduit slecht. Het groepje was OK, maar we wisten slechts 2 blokken om te gooien. 2… van de 10… Voor de Madeliefjes was de druk er af. Ze hoefden er maar minstens 3 om te gooien om door te mogen in het A-schema. Iets wat ze gemakkelijk lukte.

Dat was een enorme teleurstelling voor ons. Natuurlijk hadden we vooraf gezegd dat we ook best 4e in de poule konden worden en daardoor niet door zouden mogen in het A-schema. Maar de manier waarop was erg wrang. Als wij nou 7 kubbs hadden omgegooid bij de tiebreaker en de anderen 8, waren de anderen gewoon beter. Nu hadden wij het gewoon slecht gedaan. En bovendien: telkens als het er om ging hadden we het af laten weten. Toen we terug konden komen in de eerste set tegen Das Kubb gaven we niet thuis. De pot tegen de Madeliefjes was dé pot geweest waar we hadden moeten winnen i.p.v. dat we gelijk speelden. In de pot tegen de Mirakelkubbers, toen we alles nog in eigen hand hadden, geef je niet thuis door eerst 5 keer op de koning te missen en vervolgens de tweede set te verliezen. En nu bij de tiebreaker speel je vér, vér onder je kunnen.

Het was niet anders. We gingen naar het B-schema. Voor het eerst sinds februari 2010 kwamen we op een toernooi niet door de poulefase heen. We moesten onszelf bij elkaar harken om de motivatie, die ons in de tenen gezakt was, weer wat omhoog te halen. Dat we onze wedstrijden in de andere hal moesten spelen, drukte ons voor ons gevoel ook nog eens extra met de neus op de feiten.

Maar er waren ook lichtpuntjes: we kwamen in de poule bij Kubbzooi. De All Blacks hadden 's ochtends op velden vlak bij ons gespeeld, dus die hadden we tussendoor nog veel kunnen spreken. Kubbzooi hadden we wat minder gezien. En als Nederlandse ploegen op een Belgisch toernooi ben je natuurlijk reuze benieuwd naar hoe het de ander vergaat. En wil je natuurlijk ook best eens onderling de strijd aan. En toen bleek ook nog eens dat de All Blacks, die als 4e in hun poule waren geëindigd en dus ook naar het B-schema gingen, op het veld naast die van onze poule speelden. Zo stonden de drie Nederlandse ploegen op een rijtje en dat was zeker gezellig. En we gingen onze leuke dag, waar we al zo lang naar uit hadden gekeken, toch zeker niet verpesten?

In de poule in deze tussenronde speelden we tegen de beide teams van Fata Morgana. Dit team had zich opgesplitst in tweeën om zo de leeggevallen plek van een afgemeld team in te kunnen vullen. De eerste wedstrijd, tegen een van de Fata Morgana teams, wonnen we gemakkelijk met 2-0. De tweede wedstrijd was tegen Kubbzooi. We waren nog altijd wat van slag van onze uitschakeling voor het A-schema en waren niet echt geconcentreerd. Dat zorgde ervoor dat we, voor dat we het wisten, op een flinke achterstand stonden tegen Kubbzooi in de eerste set. We kregen dat niet meer gerepareerd en verloren de eerste set. Maar geheel in de stijl van die dag bij potjes waar het er om ging, maakten we er in de tweede set alsnog 1-1 van.

Omdat we de derde wedstrijd, tegen het andere Fata Morgana team, ook gemakkelijk met 2-0 wonnen, gingen we door voor de plaatsen 17 t/m 24. Net als Kubbzooi overigens, want dat had de andere partijen ook met 2-0 gewonnen. We begonnen weer een beetje hoop te krijgen. Als we nog een gooi konden doen naar de winst in het B-schema, zou dat het allemaal toch wel wat goed maken. Sowieso voelde het als een beloning dat we weer mochten verhuizen naar de linkerhal.

v.l.n.r.: Peter, Ton, Tony en Robert

Maar die hoop werd al snel de grond in geboord toen we zagen wie onze tegenstander was: Kapido 1. Wat deden ook zij in het B-schema? Dat zou dus heus geen tikkie-takkie worden richting de B-finale! En omdat de wedstrijden vanaf nu maar over 1 set gingen, kon je je geen fout meer veroorloven. Maar die fout maakten we wel tegen Kapido 1. En daarna ook tegen Kubba Libra Mol 2. En zo restte ons nog de wedstrijd om plek 23 en 24. We werden er haast een beetje cynisch van. Nog nét in het linkerrijtje, maar daar was ook alles mee gezegd. Een ook die wedstrijd, tegen Ad Fundum Kubbt, dreigden we te gaan verliezen. Maar opeens kantelde de pot en wonnen we toch nog. Een 23e plaats was onze plek op de eindrangschikking.

We waren toe aan een bezoekje aan de frituur, die we op de heenweg al gespot hadden in het naburige dorpje. Maar eerst nog een biertje, cola of vieux-cola en een blik op de finale van het B-schema, waarin onze vrienden van de All Blacks het opnamen tegen Kubbzooi, zodat die B-finale een Nederlands onderonsje werd.

Maar omdat er ook nog afspraken voor 's avonds stonden, de finale redelijk gelijk op ging (al speelde All Blacks wel iets beter dan Kubbzooi) en die finale nog zomaar een tijdje zou kunnen duren, besloten we te vertrekken. Natuurlijk niet zonder eerst de mannen en vrouwen van Freddy & Co te bedanken voor een mooi georganiseerd toernooi!

Toen wij al met de friet met stoofvlees voor onze neus zaten, kregen we het telefoontje van Jacco, de teamcaptain van de All Blacks, dat "de fles in de pocket was" en ze de B-finale dus hadden gewonnen! Dat zullen we nog wel een tijdje moeten horen, dat zij én met een prijs naar huis gingen én hoger waren geëindigd dan wij. Maar aan de andere kant bracht het ook wel weer een glimlach op ons gezicht, want we vinden het maar wát leuk dat we meer mensen in de Hoeksche Waard enthousiast over kubb hebben kunnen maken. En een beetje onderlinge rivaliteit is nooit weg.

Blokkie Om heeft zich al ingeschreven voor het OWKIK op 5 maart in Hippolytushoef. We dagen de All Blacks dus uit om zich daar ook voor in te schrijven. Zullen we nog wel eens zien wie het beste is!

En anders komt er vast nog wel eens een toernooi waar 6 tegen 6 gespeeld wordt en kunnen we, net als op het NK in 2013, weer samen een team vormen met de All Blacks. En dat zou zo maar eens een toernooi in België kunnen zijn, want ondanks een flink tegenvallend resultaat voor Blokkie Om, hebben we wel weer een mooie dag met ons vieren gehad bij onze zuiderburen.

We'll be back!


Klik om naar bovenaan pagina te gaan.

All Blacks go international
Geplaatst door: Jacco
Geplaatst op: 16-12-2013 om 21:57

Belofte maakt schuld. Op het KubbHW toernooi in september hadden we de winnaars toegezegd op hun Freddy & Co Winterkubbtoernooi te verschijnen. Het vooruitzicht van een overdekte hal en een groot assortiment aan Belgische bieren was aanlokkelijk genoeg om afgelopen zaterdag naar Broechem, vlak onder Antwerpen, af te reizen. De All Blacks, dit keer vertegenwoordigd door Joost, Sander en Jacco hadden sinds september nauwelijks nog een stok in handen gehad. De verwachting was daarom niet dat we veel zouden winnen, maar dit toernooi bood wel de kans om eindelijk van een buitenlandse ploeg te winnen. Iets wat op de drie voorgaande toernooien niet lukte. Van de 48 deelnemers waren het Haagse Kubbzooi en de twee Oud-Beijerlandse ploegen Blokkie Om en All Blacks de enige Nederlandse ploegen tussen alle Belgische deelnemers.

v.l.n.r.: Jacco, Joost en Sander

Om half 9 waren we met twee koffie achter de kiezen ter plaatse. Twee grote paardenbakken, gescheiden door een kantine, een temperatuur van ruim onder de 10 graden en een toilet waar op andere dagen wellicht de paarden staan te kakken, verkleurden het idyllische plaatje enigszins. De goed gevulde koelkast en de gemoedelijke Belgische sfeer vergoedden veel. Toch hadden we even nodig om aan de kou en de toiletlucht, die tot op ons veld doordrong, te wennen. De eerste twee wedstrijden tegen Fata Morgana en the Maple Kubbers, nummer 9 van het WK en een van de favorieten om dit toernooi te winnen, gingen dan ook verloren. Ondanks dat we helemaal niet slecht speelden werd het laten staan van een blokje telkens genadeloos afgestraft.

In de derde wedstrijd waren de rollen omgedraaid. De Whiskeykubbers vergaten tot twee keer toe het veld leeg te gooien en binnen een kwartier was de doelstelling bereikt: een Belgische ploeg verslaan. Nadat het campingteam van de Maneblussers ook van het veld was geveegd in minder dan een kwartier waren we verzekerd van de B-poule. De laatste poulewedstrijd tegen Kubb aan 't Spit konden we vrijuit spelen. Een lange eerste set ging uiteindelijk net verloren. De tweede set gingen we goed van start toen de mededeling kwam dat verder gespeeld zou worden volgens het Zwitsers model. Wat bedoelt u? Ons werd uitgelegd dat elke beurt een blok bij de tegenstander werd weggenomen. Dat kwam goed uit, want daarmee was de achterlijn gelijk leeg en konden we het snel afmaken. Uiteindelijk eindigden we op plaats 4 in de poule, 1 punt achter Fata Morgana en Kubb aan 't Spit. Nog eens terugkijkend op de poulewedstrijden waren we dik tevreden en hadden we het gevoel dat er nog best wel wat te halen viel. De groepjes en korte stukken gooiden we lekker en ook de achterlijn ging met de wedstrijd beter.

 

Nu kwamen we in de B-poule terecht, eerst in een tussenronde in een poule van vier om daarna de finalewedstrijden te spelen. Echter voordat we aan de tussenronde begonnen hebben we onszelf verwend met een overheerlijke hamburger en hebben we een greep in de koelkast laten doen. Het eerste biertje smaakte verrukkelijk. Om ons heen kijkend bleken de twee andere Nederlandse teams ook in de B poule terecht gekomen te zijn. Zouden we elkaar onderweg nog een keer treffen?

Voor de tussenronde kwamen we in de andere hal terecht. Net zo koud, maar in plaats van de zandige substantie waar we de ochtend op speelden, moesten we nu het nu met een kleiige ondergrond doen. Dat maakte dat de blokjes niet zo mooi bij elkaar stonden als in de potjes daarvoor. Toch bleken we sterker te zijn dan het derde team van de Maple Kubbers, opnieuw nadat het Zwitsers uurwerk rinkelde.

De tweede wedstrijd starten we goed door gelijk drie blokken op de achterlijn om te gooien, maar daarna kregen wij en de tegenstander weinig blokken op de achterlijn meer om. Gevolg was dat de eerste set nog niet eens ten einde was toen de Zwitserse klok al luidde. Opnieuw maar weer nagevraagd wat te doen. De eerste set moest met het Zwitsers model worden afgemaakt en de tweede vanaf het begin volgens dat systeem. De druk haalt bij ons blijkbaar het beste boven, want in een mum van tijd was het 2-0. Daarmee was een plek bij de bovenste twee in de poule en dus de bovenste helft van de eindrangschikking een zekerheidje. Met de druk eraf was de concentratie in de derde wedstrijd tegen Pirates of the Kubbibian verdwenen. We stapelden fout op fout en hadden een aantal keer pech. Blokken die wankelden of zelfs 30 cm achteruit schoven, maar niet omvielen. Daarmee werden we dus tweede en gingen evenals de twee andere Nederlandse ploegen door naar de finalewedstrijden van de B-poule. Het zal toch niet gebeuren?

De tijd die nodig was om te bepalen hoe de finalewedstrijden er uit zouden, hebben we goed gebruikt om de overstap van pils naar Westmalle te maken. Voor ons was het toernooi al geslaagd, dus de remmen gingen los en de glazen werden gevuld. Voor de finalewedstrijden om de plaatsen 17 tot en met 24 mochten we weer naar de andere hal met de mullere ondergrond. Allereerst kwamen we tegenover Kubba Libre te staan, met een aantal spelers die er echt wel wat van konden. Ze slaagden er in onze achterlijn leeg te gooien, maar het groepjes gooien ging steeds beter lopen. Toen zij een fout maakten mochten we oplopen en slaagden we er meteen in de wedstrijd, die om 1 gewonnen set ging, uit te maken. Dit was de beste pot tot op dat moment. Omdat Blokkie Om had verloren van Kapido 1, halve finalist van het KubbHW toernooi, zouden we hen niet meer tegenkomen. Op zich jammer, maar het gevolg was wel dat we in de rangschikking hoger zouden eindigen. Het is niet moeilijk voor te stellen dat onze mondhoeken een tijdlang omhoog gekruld stonden. Echter, onze volgende tegenstander was Kapido 1. Ze gooiden goed, zowel de groepjes als de achterlijn. In een mum van tijd hadden ze onze achterlijn leeg en hadden ze de kans om te winnen. Echter, ze pakten de kans niet en wij bleven onze groepjes strak gooien, het veld kregen we telkens leeg en een voor een haalden we de blokken op hun achterlijn ook weg. Toen zij tot twee keer toe een fout maakten, hebben we de koning omgeknikkerd. We stonden in de finale van de B poule.

Als je dan eenmaal zover bent, dan wil je de finale ook winnen. De voorbereiding van de vorige potjes hebben we gehandhaafd, dus eerst nog maar een biertje gehaald. In de overtuiging dat we de beste Nederlandse ploeg zouden zijn hebben we de wedstrijdleiding proberen over te halen om een prachtige prijs voor de beste buitenlandse ploeg uit te reiken. Wat schetst onze verbazing. Onze tegenstander in de finale bleek de sympathieke Haagse ploeg Kubbzooi. Op het KubbHW toernooi hadden we daar nog kansloos van verloren. En ook in de finale begonnen ze sterk. Als in de voorgaande twee wedstrijden was onze eigen achterlijn weer als eerste ontdaan van de blokken. Maar als in die wedstrijden bleven we de groepjes goed gooien en gaven we geen kansen weg. Het hoogtepunt kwam in de beurt waarin we met twee stokken zeven blokjes ommikten. Helaas konden we met de resterende stokken geen blokken op de achterlijn raken. De Hagenezen schrokken wel van zoveel geweld, want ze gooiden niet alle blokjes in en het blokje op een meter van de achterlijn kregen ze ook niet weg. In de volgende beurt pakten we nog een blok op de achterlijn. Nu waren ze helemaal van slag en lieten maar liefst zes van de acht blokken staan. In de laatste beurt hadden we nog maar vier stokken nodig om de twee resterende blokken in het veld, twee op de achterlijn en de koning om te krijgen. Het dak ging eraf, menig kerstboom in de paardenbak werd besprongen en de gang richting kantine kon worden ingezet. Om de beker op te halen? Nee hoor, het werd een sprint richting de koelkast voor de laatste Westmalle, het bier dat ons door het toernooi heeft gesleept.

Genietend van het bier hebben we het thuisfront, de andere All Blacks leden en niet te vergeten Tony, die al met zijn ploeggenoten was ondergedoken in een plaatselijk frietkot, op de hoogte gebracht van deze heroïsche prestatie. Hier kunnen we nog lang op teren. En wat is nou het geheim geweest? Het zal wel een mix van niet al te hoge verwachtingen, nauwelijks voorbereiding, voldoende bier en een gezonde dosis fanatisme zijn.


Klik om naar bovenaan pagina te gaan.

Met een Nederlands team naar een Belgisch kubbtoernooi
Geplaatst door: Tony
Geplaatst op: 13-11-2013 om 00:10

Half augustus 2013 deed Rob Holtjer, een kubbspeler uit Hippolytushoef, met een team mee met de Westmünsterland KUBB Challenge in Duitsland. Danny van Ekeren uit Amsterdam en ik, Tony van Leenen, uit Oud-Beijerland waren gastspelers in dit team. We hadden het er over dat we dat eigenlijk vaker moesten doen: als er ergens een toernooi is in Duitsland of België, dan samen met andere Nederlandse kubbspelers een gezamenlijk team vormen om hieraan mee te doen. Zeker als het gaat om een toernooi met teams van bijv. 6 spelers en je niet voldoende spelers in je eigen team hebt om mee te doen.

Direct moest ik denken aan een toernooi dat ik tegen was gekomen: het Verdronken Vors Winterkubb Western Style in België op 11 november 2013. Een toernooi dat gehouden zou worden op een maandag (op een nationale feestdag in België), dus op een voor Nederlanders lastige dag. Maar ik zelf ben regelmatig op maandag vrij en Rob zei dat hij ook best op een maandag zou kunnen. Thuis bleek dat van mijn team Blokkie Om er maar één speler, Robert Caljouw, mee zou kunnen, dus dit toernooi zou dus een perfecte gelegenheid zijn om zo'n combiteam samen te stellen. Rob bleek deze maandag inderdaad mee te kunnen en ook Danny was zeker te porren voor dit toernooi. En zo hadden we het benodigde minimum aantal van 4 spelers en konden we ons inschrijven. Omdat het een toernooi in België was en we hier als Nederlands team aan mee gingen doen, kozen we als teamnaam "De Noorderburen".

v.l.n.r.: Robert, Tony, Danny, Gea en Rob

Danny was al op zondagmiddag richting Oud-Beijerland gekomen, zodat we maandagochtend met z'n drieën richting België konden gaan (Rob zou zelf gaan). Een mooie gelegenheid om nog even wat potjes te spelen. In de herfstmaanden speel je immers toch veel minder dan 's zomers en het is toch wel lekker om dan nog even gespeeld te hebben. Bovendien konden we het gebruiken om vast wat te wennen aan een aantal regels die op dit toernooi of sowieso op Belgische toernooien gelden: om het voordeel t.o.v. een team van 6 op te heffen, mag je in een team van 4 ook nooit twee stokken direct na elkaar gooien, het middenstokje mag eventueel tijdelijk weggenomen worden, je tosst niet één keer per wedstrijd, maar voor elke set, het beginnende team gooit in de eerste beurt maar 3 stokken en wedstrijden worden na een bepaalde tijd versneld uitgespeeld door bij elke beurt na het signaal het verste blok uit de speelhelft van de tegenstander te verwijderen. Dit zogenaamde "Zwitsers Model" zou op dit toernooi zelfs al na 12 minuten per set gaan gelden, een extreem korte tijd, dus iets waar we graag even wat ervaring mee op wilden doen. Zo speelden we die zondagmiddag zo'n 3 uur lang tegen Peter (van Blokkie Om) en Lesley (van All Blacks). Een nuttige training die ons goede handvatten gaf voor de tactiek op het toernooi.

Op de maandag van het toernooi vertrokken Robert, Danny en ik iets na zevenen uit Oud-Beijerland om tegen negenen op de Gipsy Horse Ranch in het Belgische Westerlo aan te komen. We zagen al snel de reden waarom op dit toernooi gewerkt zou gaan worden met al na 12 minuten per set het Zwitsers Model. Voor de 7 poules, waren ook maar 7 velden. In de poules kon dus steeds maar één wedstrijd gelijk gespeeld worden, waardoor voor elke pouleronde twee keer zoveel tijd nodig was. En ja, dan heb je dus maar half zoveel tijd als normaal. Ook even inspelen ging lastig. Toen we aankwamen waren de velden nog niet opgezet, na onze bak thee waren alle 7 velden bezet. Gelukkig vonden we een team dat onderling een potje aan het ingooien was, maar wel een opwarmertje tegen ons wilde spelen. Inmiddels was Rob er, samen met zijn vriendin Gea, ook.

Tegen tienen was het welkomspraatje van de organisatie en werden de specifieke toernooiregels nog even doorgenomen. Ook werd er, n.a.v. de discussie die ik op Facebook was gestart over de 12 minuten per set, gestemd of er gespeeld zou gaan worden met het Zwitsers Model na 12 minuten per set of na 25 per wedstrijd. Vrijwel unaniem werd voor de laatste variant gekozen.

Wij speelden in poule G, samen met Kaatjes Kubbmaten, De Keytige Kubbsmijters 2 en Klimop, maar begonnen met een halfuur pauze omdat eerst een andere wedstrijd in onze poule op het ons toebedeelde veld 7 gespeeld werd. In onze eerste wedstrijd speelden we tegen Kaatjes Kubbmaten. Direct een tegenstander van formaat. Bovendien moesten wij nog flink in ons ritme komen. We hadden van tevoren een volgorde van gooien uitgedacht, waarbij we én nooit twee stokken per speler na elkaar gooiden én per beurt afwisselden wie 1 stok en wie 2 stokken zou gooien. Maar dit werkte voor geen meter. Naast dat we moesten wennen aan elkaar, aan het veld, enz. waren we continue aan het kijken op het blaadje en aan het discussiëren wie er nou aan de beurt was. De combinatie van deze onwennigheid en de goede tegenstander zorgde ervoor dat we de set verloren. In de tweede set ging het blaadje met de vooraf bedachte volgorde weg, ontstond een volgorde die wél werkte en lukt het ons, waar in de eerste set een foutje (lees: het niet omgooien van een veldkubb) van ons door de tegenstander vakkundig werd benut, nu juist door ons een foutje van de tegenstander te benutten. De wedstrijd eindigde in 1-1.

De andere twee tegenstanders in de poule waren duidelijk van een minder niveau. Beide wedstrijden wonnen we eenvoudig met 2-0. En omdat ook Kaatjes Kubbmaten haar beide andere wedstrijd met 2-0 had gewonnen en ons onderlinge resultaat een gelijkspel was, moesten we een shoot-out spelen om te bepalen wie als poulewinnaar door zou gaan naar de volgende ronde in het hoofdschema. Overigens ondanks dat we ruim voldoende tijd gehad zouden hebben om nog een derde set tegen elkaar te spelen, want we hebben zeker een half uur met dit team staan praten voordat de shoot-out begon. Onze laatste twee poulewedstrijden hadden namelijk allebei maar erg kort geduurd. Maar goed, het werd dus een shoot-out. Danny won de toss (zoals hij trouwens dit toernooi vrijwel elke toss won) en koos ervoor dat wij als eerste zouden gooien. We gooiden echter alle 6 de stokken mis, dus toen Kaatjes Kubbmaten er 1 omgooiden met de tweede of derde stok, hoefden de andere stokken niet meer gegooid te worden en hadden zij de shoot-out gewonnen.

Maar er was nog een escape: doordat er 7 poules waren, waren er ook maar 7 nummers 1, terwijl de volgende ronde in het hoofdschema gespeeld zou worden in twee poules van 4. Er was dus nog een achtste team nodig. Hiervoor moesten álle nummers 2 uit de poules nog een shoot-out gooien om te bepalen wie dit team zou zijn. We gingen deze shoot-out onbevangen in. Die kans zou wel héél klein zijn, zeker ook gezien dat we er net geen een raak hadden gegooid. In deze shoot-out gooiden we 3 kubbs om. Nog geen aantal om over naar huis te schrijven, maar wonder boven wonder was er geen enkel team dat meer kubbs omgooide. Alleen Kapido had er ook 3 omgegooid. Dus volgde er nóg een shoot-out! Wij gooiden er weer 3 om en Kapido maar 1. Aan de ene kant hadden we, ondanks dat we gedeeld poulewinnaar waren, door een shoot-out dus de volgende ronde gemist, maar aan de ander kant hadden we dus door shoot-outs juist de volgende ronde gehaald.

In die volgende ronde werd er weer gespeeld in een poule van vier teams. Dit vond ik wel een bijzonder leuke vondst in het toernooischema en iets wat we nog nooit op een kubbtoernooi hadden meegemaakt. Deze manier zorgt er immers voor dat je niet tegen maar één, maar tegen drie van de teams die door waren speelt. En zo speelt de factor geluk van wie je treft in deze vervolgronde een véél kleinere rol. En zo zal je uiteindelijke eindrankschikking een betere weergave van de sterkte van de teams zijn, dan bij knock-out rondes. Al denk ik dat dit systeem alleen werkt als je zoals op dit toernooi kleine poules op je toernooi hebt, omdat poulefases meer tijd kosten dan knock-out rondes.

Wij kwamen in poule 2, met "Bastidekes Eten Pasar Aan 't Spit" (net als wij ook een combinatieteam dus, in dit geval van Bastidekes Kubbteam, Pasar Actief Opwijk en Kubb aan 't Spit), BVBA Van Roosbroeck en Mirakelkubbers 2. De tijd van de eenvoudige tegenstanders was voorbij, we konden flink aan de bak!

Onze eerste wedstrijd in deze poule was tegen Mirakelkubbers 2. Een wedstrijd waar het Zwitsers Model een enorme invloed op het spel had. De eerste wedstrijd in poule 2 was namelijk uitgelopen (bij het Zwitsers Model wordt na 25 minuten de rest van de partij weliswaar versneld uitgespeeld, maar is de wedstrijd zeker niet altijd gelijk voorbij), waardoor wij later aan onze wedstrijd konden beginnen dan op de andere velden. Al na 7 minuten (!) werd overgegaan op het Zwitsers Model! We waren amper begonnen! Vrijwel deze hele wedstrijd werd dus volgens het Zwitsers Model gespeeld. Bijzonder jammer, want ook al zie je het niet aan de 2-0 uitslag, waren we als teams gewaagd aan elkaar en was de wedstrijd een ware thriller. We prezen onszelf dan ook meer dan gelukkig dat we deze wedstrijd wonnen!

De tweede wedstrijd, tegen BVBA Van Roosbroeck, was een ander verhaal. Deze tegenstander, ook de latere winnaar van het toernooi, was duidelijk een maatje te groot voor ons. Wat betreft het ingooien van de veldkubbs en het omgooien van de veldkubbs waren we vrij gelijk of wellicht zelfs nog wel iets fortuinlijker. Maar wat betreft de 8-meters waren ze veruit de betere. We verloren deze pot dan ook snel en duidelijk: 0-2.

De laatste wedstrijd in deze poule was tegen Bastidekes Eten Pasar Aan 't Spit en zou bepalen of we als tweede of als derde in deze poule zouden eindigen. Het werd 1-1, dus we eindigden als derde in de poule en hadden nog één wedstrijd voor de boeg: een wedstrijd om de vijfde en zesde plaats op het toernooi.

Deze laatste wedstrijd, tegen Das Kubb, was eigenlijk de mooiste van ons toernooi. Geen Zwitsers Model, dus we konden deze wedstrijd uitspelen tot op het gaatje. Het werd uiteindelijk een lange driesetter, die er voor zorgde dat toen alle wedstrijden (zelfs de finale) al afgelopen was en alle andere velden al opgeruimd waren, wij nog aan het kubben waren. We verloren de eerste set, maar wonnen de partij met 2-1!

En zo beëindigden we ons toernooi op plaats 5 in de eindrangschikking. Een resultaat waar we best tevreden mee waren! Er waren in totaal 25 teams en we hebben heel wat gerenommeerde Belgische teams achter ons in de eindrangschikking kunnen laten. Bovendien hebben we het gevoel dat we, als we een set of een wedstrijd verloren, dit kwam door een gewoonweg goede tegenstander en niet doordat wij slecht speelden. Natuurlijk hebben we foutjes en soms zelfs dure foutjes gemaakt, maar nooit hebben we het gevoel gehad dat we onder ons niveau speelden. En dan is er weinig om ontevreden over te zijn.

En zo had het goede resultaat, het goede spel en zeker ook de vele leuke contacten met andere kubbers toch wel de overhand ten opzichte van de ergernis over het vele wachten en het Zwitsers Model en kijken we terug op een mooie dag.

Het was al na half 8 toen we aan onze terugreis begonnen. Rob aan z'n 275 km naar Hippolytushoef, Robert, Danny en ik, via de frituur in het dorp, aan de 120 km naar Oud-Beijerland, waar we 's avonds om tien uur weer thuiskwamen.

Tot aan de lente hebben we nog twee indoortoernooien in maneges op de agenda staan. Op 14 december spelen Robert en ik op het Freddy & Co Winterkubb in het Belgische Broechem met ons team Blokkie Om en op zaterdag 8 maart doen we vast weer ieder met onze eigen teams mee met het Open Wieringer Kampioenschap Indoor Kubben (OWKIK) in Hippolytushoef.


Klik om naar bovenaan pagina te gaan.

Een dagje kubb in België: Tony naar Sleins Trio Kubb 2013
Geplaatst door: Tony
Geplaatst op: 06-10-2013 om 16:23

Op zaterdag 5 oktober ben ik, Tony van Leenen, naar Sleidinge geweest in België voor een dagje kubb. The Maple Kubbers organiseerde daar namelijk als afsluiting van het buitenseizoen het "Sleins Duo Kubb", dat overigens vanwege de vele deelnemers werd herdoopt in het "Sleins Trio Kubb". Op dit toernooi ging het niet zozeer om de prestaties, maar meer om het gezellig samen kubben onder het genot van een hapje en een drankje. Je scheef dan ook niet per team in, maar individueel, waarna er ter plaatse geloot werd wie in welk team zou spelen.

Er waren 52 deelnemers en er werden 16 teams gemaakt. Er kwamen dus ook 4 teams van 4. Er werd gespeeld in twee poules van 8 teams, met daarna kruisfinales. Een poulewedstrijd bestond steeds uit een shoot-out (1 punt) en een éénsetter (2 punten).

Ik lootte in "team 2", samen met Nancy en Luc (van het team Prisencolinensinainciusol) en Pieter. Met wisselend succes: 2-1 winst, 3-0 verlies, 2-1 verlies, 3-0 verlies, 2-1 verlies, 2-1 verlies en 3-0 winst in de poules en daarna een 1-0 winst en een 1-0 verlies, zodat we eindigden als 10e.

Maar zoals ik al zei: het ging niet om de ranking. Het ging om het hebben van een leuke dag. En dat was het zeker! Leuk om bekenden weer 'ns te zien, mensen waar ik contact mee heb via Facebook eens in levende lijve te ontmoeten en nieuwe kubbspelers te ontmoeten!

Na het toernooi werd ik uitgenodigd om een hapje mee te gaan eten in een restaurant in Sleidingen met Prisencolinensinainciusol en The Maple Kubbers. Zo kon ik dus nog wat langer genieten van de Vlaamse gezelligheid en gastvrijheid!

OK, 't was een stukje rijden, maar het was het méér dan waard! Bedankt teamgenoten en bedankt Filip en de anderen voor de organisatie, bedankt iedereen voor een toffe dag! Tot ziens op een volgend toernooi!

v.l.n.r.: Tony, Pieter, Luc en Nancy


Klik om naar bovenaan pagina te gaan.

Twee Hoeksche Waardse teams samen naar het NK Kubb 2013
Geplaatst door: Tony
Geplaatst op: 07-07-2013 om 01:28

Op zaterdag 6 juli hebben we met 2 Hoeksche Waardse teams 1 team gevormd op het jaarlijkse NK Kubb: Blokkie Om & All Blacks. Omdat het NK Kubb 6 tegen 6 gespeeld wordt, moet Blokkie Om elk jaar op zoek naar extra spelers om mee te kunnen doen en dit keer was het vrij logisch dat we uitkwamen bij spelers van de All Blacks. Zij hadden in 2012 voor het eerst meegedaan met het jaarlijkse KubbHW toernooi en hadden in de aanloop naar dit toernooi regelmatig een potje gespeeld met spelers van Blokkie Om. Het team bestond dus uit Robert, Peter en Tony van Blokkie Om en Lesley, Jacco en Joost van de All Blacks.

Van links naar rechts, van boven naar benedern: Jacco, Robert, Joost, Tony, Lesley en Peter.

Naar aanloop van het NK werd weer regelmatig een potje met elkaar gegooid. Helaas was het niet gelukt om een keer met z'n zessen te spelen, maar in verschillende samenstellingen werd er verschillende middagen of avonden gespeeld. Bovendien investeerde Tony heel wat uurtjes in het trainen van de teruggooien van de kubbs, nadat op eerdere toernooien gebleken was dat we hier nog bijzonder veel winst te boeken hadden. Gezien de eerdere resultaten van Blokkie Om op eerdere toernooien, de resultaten van de All Blacks op het KubbHW toernooi 2012 en hoe het ging in de onderlinge potjes, gingen we met hooggespannen verwachtingen naar het NK.

De dag begon vroeg. Omdat het NK gespeeld wordt in het Drentse Nijeveen zaten we al tegen half zeven 's ochtends in de auto voor een rit van een dikke twee uur. Op het toernooi zijn we verschillende teams tegengekomen die vonden dat het maar overdreven was dat we soms 'helemaal' naar België gingen voor een kubbtoernooi, maar zij weten niet dat toernooien in België voor ons vanuit Oud-Beijerland een stuk dichter bij zijn dan het NK!

Aan het NK deden 96 teams mee, waardoor er gespeeld werd in 16 poules van 6 teams. De nummers 1 en 2 van elke poule gingen door naar knock-out fase die bestond uit 1/16 finales t/m de finale. Zoals zo vaak op een toernooi , moesten we ook dit keer aan het begin nog wel wat in ons ritme komen en was het spel aan het begin nog niet hoogstaand. Aan de andere kant tref je op zo'n groot toernooi in de poule ook niet direct de sterkste tegenstanders, dus heb je wat gelegenheid om 'in het toernooi te groeien'. Zo was dat ook nu. Elk potje in de poule gingen we een tikje beter gooien.

We wisten in onze poule álle 5 de wedstrijden met 2-0 te winnen! Iets wat van de andere 95 teams maar één ander team lukte. Dit terwijl we in onze poule ook teams en spelers troffen die al jaren kubb spelen en al jaren aan het NK meedoen, zoals K.C. Slingerweg, Kubba Libre en de Wegwerpzaamheden. Zeker tegen K.C. Slingerweg hadden we zeker niet op de volle winst gerekend, maar pakten we die wel!

Na de poules was het tijd voor de traditionele broodjes hamburger, misschien wel dé reden waarom we regelmatig aan een kubbtoernooi meedoen. Op ons vaste stekje in de schaduw (het was een warme, stralend zonnige dag) begonnen wij ons af te vragen wie we zouden gaan treffen in de 1/16 finales. Dit bleek de nummer 2 uit poule M te zijn, ofwel: team Hemelrijk! Als zolang we kubbtoernooien spelen (5 jaar nu), komen we met Blokkie Om team Hemelrijk tegen. Op het KubbHW toernooi zijn ze vaste gast en vorig jaar, toen Blokkie Om geen eigen team had, heeft Tony op het NK meegespeeld met Hemelrijk. In al die vijf jaar hadden we alleen nog nooit van Hemelrijk gewonnen. Overigens waren dat wel altijd wedstrijden 3 tegen 3 en was dit de eerste wedstrijd 6 tegen 6. Dus om nou te zeggen dat we echt heel blij waren met deze loting… nee. De angst bleek ongegrond. Misschien was Hemelrijk niet in hun beste doen vandaag, maar sowieso speelden wij onze beste pot van de dag. Overtuigend wonnen we met 2-0!

De 1/8 finale speelden we tegen Kubbs met Peren 4. Kubbs met Peren was ook dit jaar weer letterlijk met een buslading spelers naar het NK gekomen en waren met 6 teams van de partij. Dat betekende dus dat we niet alleen een team tegenover ons op de achterlijn hadden, maar ook een flink aantal mensen langs de zijlijn. Dat hun team flink aanmoedigde! Ook in deze partij haalden we een goed niveau. Eén keer gaven we een kans (oplopen) weg, maar deze werd gelukkig niet uitgebuit door onze tegenstander. Ook in deze pot hielden we dus onze ongeslagen status vast en wonnen we met 2-0.

Onze vooraf ingeschatte plek bij de top 8 was dus een feit. Maar we wisten ook dat als je de kwartfinales kunt halen, je ook de halve finales kunt halen. Zeker gezien we inmiddels erg tevreden waren over hoe we stonden te gooien. Als we dit vast zouden weten te houden, moest het ook nu vast weer lukken om verder te komen.

Onze tegenstander was het Duitse team The Woodsnipers. Het enige buitenlandse team op het toernooi, omdat voor dit team een uitzondering gemaakt wordt op basis van het feit dat ze al jaren en jaren van de partij zijn op het NK, gezien het NK Kubb voorheen het Open NK Kubb was. Leuk om tegen dit team te moeten spelen, want we komen ze dus al jaren tegen op het NK, op het OWKIK én op Facebook! En het mag dat wel zo zijn dat zij in 2011 het NK hadden gewonnen, op het OWKIK 2012 had Blokkie Om simpel gewonnen van The Woodsnipers.

In de eerste set ging het wat moeizamer dan in onze partijen daarvoor. Maar ook The Woodsnipers begonnen niet top. Hoewel het moeizaam ging, kregen wij toch de kans om op de koning te gooien. Nu hebben wij de hardnekkige kwaal om regelmatig bij het gooien op de koning te missen. Ook vandaag, maar dan hadden we meestal meerdere stokken om op de koning te gooien en ging er uiteindelijk altijd wel een raak. Maar dit keer hadden we maar 1 stok. De koning werd wel geraakt, maar viel niet. Uiteindelijk kwamen we in een situatie waarin er een stuk of 6, 7, 8 kubbs in het veld kwamen en juist op dat moment liet het groepjes gooien ons in de steek. De blokken kwamen over een halve speelhelft verspreid en het werd onmogelijk om alle kubbs uit het veld om te gooien. The Woodsnipers mochten dus oplopen en maakten geen fouten bij het in een groepje gooien en het daarna omgooien van de kubbs. Wij probeerden ze nog naar achteren te dringen door de veldkubbs achterin het veld te gooien en steeds de voorste kubbs om te gooien. Dit lukte eerst wel, maar toen zij ook nu geen fouten maakten en het gooien van de groepjes voor een volgende keer niet lukte, moesten we voor het eerst die dag een set prijs geven.

Een wedstrijd is echter best-of-three in de knock-out fase van het toernooi, dus er was nog geen man overboord. Als we dit keer het gooien van de veldkubbs weer een beetje onder controle zouden krijgen, zou het zeker mogelijk moeten zijn om de volgende set te winnen. En dat lukte: 1-1. Een derde set moest dus de beslissing brengen. Maar toen, het was inmiddels half 7, bleek onze pijp leeg. De 8-meters werden niet meer voldoende geraakt en een groepje van 3 om de middellijn gooien bleek nog wel te lukken, maar om ze vervolgens om te gooien niet. Een tegenstander die geen fouten maakt op laten kunnen lopen tot aan de middellijn is funest. The Woodsnipers wonnen verdiend met 2-1. We hadden kansen deze wedstrijd, maar als wij fouten maken en zij niet, zijn ze de terechte winnaar.

En zo kwam er dus tegen een uur of 7 een eind aan ons toernooi voor dit jaar. En kijken we met gemengde gevoelens terug. Natuurlijk is het bereiken van de laatste 8 in een deelnemersveld van 96 teams bepaald niet slecht. En hadden we vooraf gezegd dat top 8 absoluut haalbaar zou zijn en het verder zou afhangen van hoe we speelden en wie we zouden treffen in het speelschema. Maar achteraf weten we dat een plek in de halve finales ook haalbaar geweest was. En dan is het balen dat het in zo'n laatste pot dan niet loopt zoals het moet lopen. En of we het met wél goed spel wél hadden gered tegen The Woodsnipers? Nogmaals: zij maakten geen fouten en gooiden constant het veld leeg. Maar dan hadden we toch liever goed gespeeld en verloren dan slecht gespeeld en verloren.

Qua resultaat hadden we dus nog graag een rondje verder gekomen, maar qua toernooi kunnen we terugkijken op een bijzonder mooie dag. Ook al vroegen verschillende tegenstanders zich af of we er eigenlijk wel lol in hadden, omdat we wel érg serieus keken: wij hadden het prima naar ons zin. Misschien waren we wat minder jolig of uitbundig dan andere teams, maar we haalden bijzonder veel voldoening uit de goede resultaten en het goede spel. En zeker ook over de goede sfeer en samenwerkingen tussen de All Blacks en Blokkie Om. Want het was deze dag toch voor het allereerst dat we met z'n zessen een team vormden. Op het KubbHW toernooi van 14 september, waar we 3 tegen 3 spelen, zullen de All Blacks en Blokkie Om zich weer splitsen in hun eigen teams, maar deze samenwerking blijft zeker voortgezet worden. Sowieso bij onze onderlinge potjes op een avondje of een zondagmiddag in Oud-Beijerland, maar ook naar toekomstige toernooien met 6 tegen 6. Zoals wellicht het NK 2014?

De dag werd afgesloten met een bezoekje aan de snackbar in 't Harde. En na ook weer een lange terugrit, waren we om half 11 weer in de Hoeksche Waard. Moe en… redelijk voldaan.


Klik om naar bovenaan pagina te gaan.

RitmoKubb 2013: De allereerste toernooiwinst voor Blokkie Om
Geplaatst door: Tony
Geplaatst op: 25-05-2013 om 23:17

In 2012 deden we met Blokkie Om mee met de Dissers Trophy. En het beviel ons uitstekend om weer 'ns een kubbtoernooi in België te spelen. Ook in 2013 wilden we dus weer een toernooi in België meepakken. Zeker ook omdat er helaas nog nauwelijks toernooien in Nederland worden georganiseerd.

De Dissers Trophy zou plaatsvinden op 25 mei, een datum die jammer genoeg niet paste in onze agenda. Via Kubbspel.be kwamen we uit op het RitmoKubb toernooi van zaterdag 18 mei in Erpe-Mere. Best nog even puzzelen, want veel toernooien in België worden 6 tegen 6 gespeeld, terwijl de kern van Blokkie Om maar uit vier spelers bestaat. En bovendien vinden wij 3 tegen 3 spelen gewoon leuker. Bij dit toernooi stond dat je ten minste 2 vrienden moest meenemen, dus dat was goed.

We lazen dat dit de eerste editie van het toernooi zou zijn en bovendien kwamen we op Kubbspel.be geen kubbteams uit Erpe-Mere tegen. Geen idee dus wat we konden verwachten van dit toernooi. Omdat het zonde zou zijn dik 150 km te gaan rijden en dan op een toernooitje met drie man en een paardenkop uit te komen, toch maar eerst wat informatie gevraagd.

Ze vertelden dat RitmoKubb het eerste kubbtoernooi was dat georganiseerd wordt door zaalvoetbalclub Ritmo Sportivo. Elk jaar organiseren ze een activiteit om de clubkas te spekken en omdat enkele jongens "de kubb-microbe hebben te pakken" waren ze deze keer uitgekomen op het organiseren van een kubbtoernooi. Ze wilden het groots aanpakken en hadden het idee op zo'n 30 teams uit te komen, waarvan 10 teams met toernooi-ervaring in België. Dat klonk goed. We schreven ons in.

 

Jammer genoeg is 2013 voor Ton nogal een druk jaar en gaat het hem niet lukken dit jaar met ons mee te gaan naar toernooien. Team Blokkie Om bestond dit keer dus net als op het OWKIK 2013 uit Robert, Peter en Tony.

Tegen elven vertrokken we zaterdag 18 mei richting België. Wat een luxe! Meestal moeten we voor dag en dauw op als we naar een kubbtoernooi gaan. Maar dit toernooi begon pas in de middag. Na een gelukkig voorspoedige reis (we hadden niet zoveel speling in ons reisschema) kwamen we rond kwart voor één in Erpe-Mere en konden we ons present melden bij de wedstrijdtafel. We kregen een boekje uitgereikt met de toernooiregels, maar troffen daarin geen speelschema of poule-indeling. Het bleek dat je je ook op de dag zelf nog in kon schrijven en dat ter plekke het toernooischema nog moest worden ingevuld. De organisatie wilde nadrukkelijk de drempel laag houden om zoveel mogelijk geïnteresseerden mee te laten doen en kennis te laten maken met het kubbspel.

 

Wel een vreemde tijd om aan te komen. Meestal komen de traditionele broodjes hamburger pas om de hoek kijken ergens halverwege de poulefase, dit keer hadden we al een hamburger te pakken voordat we zelfs aan het ingooien waren. De meegenomen broodjes bleven nog even in de tas.

Bij het ingooien moesten we wel even wennen aan de omstandigheden. Het gras was behoorlijk lang en het veld zeker geen biljartlaken. Daar waar Tony de kubbs meestal probeert op de kop te raken (waarbij je dus onafhankelijk bent van de ondergrond) hebben zeker Peter en Robert een gooistijl waarbij de stok iets vóór de kubb op het gras komt en vervolgens doorschuift of opstuit tegen de kubb. In dit hoge gras ging dat toch wat lastiger. Ook bleven de kubbs minder makkelijk goed stabiel staan. De velden hadden een touwtje als zijlijn, waardoor ze optisch smaller oogden. Maar ze waren toch echt gewoon 5 passen breed. Verder hadden de velden geen stokjes om de middellijn te markeren. Bij het ingooien van de veldkubbs miste Tony dus wel een oriëntatiepunt om de kubbs zo dicht mogelijk tegen de middellijn aan te gooien. Aan de andere kant: het hoge gras maakte het wel makkelijker om de veldkubbs in een groepje te gooien.

In de toernooiregels lazen we de regel die vaker in België gehanteerd wordt: een speler mag nooit twee stokken direct achter elkaar gooien. Dit om teams met minder dan 6 spelers geen voordeel te geven ten opzichte van teams die wel zes spelers hebben. Een regel die wij wel jammer vinden (maar wel begrijpelijk, want het is inderdaad een voordeel als je twee stokken achter elkaar mag gooien), want bij ons heeft ieder zo z'n specialiteit: Robert kan goed kubbs in een groepje omgooien en gooit dus het liefst aan het begin van de speelbeurt. Tony gooit minder hard, maar wel gemikt, dus gooit liever in het midden van de speelbeurt om zo nog eventueel alleen overgebleven veldkubbs op te ruimen. Peter heeft het niet zo op veldkubbs omgooien en gooit liever op de achterlijn, dus aan het einde van de speelbeurt. Peter bedacht dus om als volgorde van gooien "Robert, Tony, Robert, Peter, Tony, Peter" aan te houden, iets waar Robert en Tony zich goed in konden vinden.

De wedstrijden op dit toernooi bestonden uit slechts 1 set. Aan de ene kant jammer, want je speelt dus minder. Aan de andere kant ook wel leuk. Elke gespeelde set doet er toe. Je kunt je geen fout veroorloven, want dan heb je direct een wedstrijd verloren. Ofwel: continu vol de druk op de ketel.

Wij kwamen terecht in een poule van 4. Onze eerste pot was tegen FC De Sperre A. We wonnen vrij gemakkelijk, zodat we direct een "1,4" als uitslag aan de wedstrijdtafel door konden gaan geven. Die "1" stond voor de winst van de wedstrijd, de ",4" betekende dat er aan het eind van de wedstrijd nog 4 kubbs op onze achterlijn stonden. Deze aantallen zouden worden gebruikt bij een gelijke stand in de poule. Een aardig idee, dat we nog nooit eerder hadden gehoord, maar inderdaad best iets zegt over de onderlinge krachtsverhouding in een wedstrijd.

 

Onze tweede pot was tegen de Bob de Bouwers. Ze hadden het spel al wel eens gespeeld, maar kenden de regels zoals die op een toernooi gelden niet helemaal. Zo wreven ze zich in hun handen dat Tony bij de toss z'n stok een paar centimeter naast de koning vandaan gooide en gooiden zij vol de koning om. Groot was hun verbazing toen wij de stokken op gingen rapen en als eerste gingen gooien. Zij dachten dat wie de koning omgooide de toss had gewonnen.

Ook haalden zij een omgegooide veldkubb uit het spel. Nu is het inderdaad een veel gespeelde variant om omgegooide veldkubbs uit het spel te verwijderen, waardoor het potje aanzienlijk sneller gaat, maar op toernooien is dit niet gebruikelijk. We snapten opeens wel waardoor hun vorige potje zo snel afgelopen was. Na de nodige uitleg kon het spel verder en kon al snel een 1,5 als uitslag genoteerd worden.

Op dit toernooi werd overigens het "Zwitsers Model" gehanteerd. Om wedstrijden niet te lang te laten duren gaat na een bepaalde tijd een signaal en vervolgens wordt in elke beurt de verste kubb uit het spel verwijderd. Maar door te werken met zo'n eindsignaal, moet er ook gewerkt worden met een beginsignaal voor elke wedstrijd en begint de volgende ronde dus voor alle teams op hetzelfde moment. Doordat dit zo'n snel potje was, bleef er dus flink wat tijd over tot aan de volgende partij.

De Bob de Bouwers vonden die toernooiregels wel reuze interessant. Ze hadden ook direct door dat het ook best wel van invloed was op de te volgen tactiek als alle veldkubbs in het spel bleven. Nadat we even met ze nagepraat hadden over het potje, besloten we dus de tijd op te vullen met nog een vriendschappelijk potje tegen ze. In praktijk heeft echter alleen Peter nog een potje met ze gespeeld, want Tony moest de uitslag nog door gaan geven aan de wedstrijdtafel en daarna werden Robert en Tony kort geïnterviewd door een correspondent van de plaatselijke editie van Het Nieuwsblad.

Ook ons derde potje was een vluggertje. Binnen een paar minuten hadden we een 1,5 op het scorebord staan tegen de D.C.'s, een team bestaande uit drie jonge jongens (was het nou een drieling of was het nou geen drieling?). Toen Tony terugkwam van de wedstrijdtafel, vertelde Peter dat ze toch wel een beetje beteuterd waren. Ze hadden hun voorgaande twee potjes gewonnen en hadden toch wel gehoopt verder te mogen naar de kwartfinales. Om dan zo snel het potje te verliezen, viel ze toch wel een beetje rauw op hun dak.

Gezien de tegenstanders in de poules, was het geen verrassing dat Blokkie Om als poulewinnaar doorging naar de kwartfinales. Omdat de organisatie vooraf gezegd had dat er een stuk of 10 teams zouden komen met toernooi-ervaring, waren we reuze benieuwd wie we zouden treffen in onze kwartfinalepartij. Want ook de kwartfinales werden gespeeld in 1 set, dus setverlies zou ook direct uitschakeling voor de prijzen betekenen.

Rond vier uur begonnen we aan de kwartfinale. Tegenstander was GKV Peikes Troef. Duidelijk was dat dit een team was dat vaker gespeeld had. Er werd geconcentreerd gegooid en bij het gooien van de veldkubbs werden de kubbs met een 'schoefbeweging' gegooid. Dat verraad dat het geen beginners waren. Ondanks dat we op den duur 3 stokken op de koning miste, wonnen we een beurt later toch.

In de halve finale troffen we het eerste team met teamshirts van die dag. En de naam Kubbaaam hadden we ook wel eens gelezen bij een toernooi. Ook een team dat vaker speelde dus, maar ook in deze partij kwamen we niet echt in gevaar. Zelfs niet toen we ook hier in de voorlaatste beurt 2 stokken op de koning miste. Voor het eerst haalde Blokkie Om een keer de finale op een toernooi! En dat terwijl we het gevoel hadden heus wel 'ns beter gespeeld te hebben. We zeggen vaak tegen elkaar dat in een beurt onze doelstelling is om het veld leeg te gooien en dan minstens één kubb van de achterlijn. En dat is zeker een niet al te ambitieuze doelstelling. Maar toch haalde we deze doelstelling deze dag vaak genoeg niet. Kortom: we waren vastbesloten in de finale een tandje bij te schakelen, want nu we eenmaal in die finale stonden, wilde we natuurlijk winnen ook!  

De organisatie besloot om eerst alle andere teams hun laatste wedstrijd te laten spelen (iedereen speelde door tot er een unieke ranking van 1 t/m 26 was) en daarna de finale, zodat alle spelers van die dag de gelegenheid hadden om bij deze finale te komen kijken. Er werd een 'center court' opgebouwd, met stoelen en banken er omheen, die steeds verder en verder gevuld raakten. Al met al zat er een dik uur tussen onze halve finale en de finale. Hoe bedoel je "de spanning opbouwen"?

Toch lieten we ons niet gek maken. We hebben inmiddels al heel wat toernooien gespeeld en weten dat het een handje helpt als je probeert de situatie wat naar je hand te zetten. Bijvoorbeeld door vroegtijdig een kant van het speelveld te kiezen waar we wilden beginnen, o.a. rekening houdend met de inmiddels doorgekomen zon. Ook zetten we een bank op zo'n 3 meter achter 'onze'achterlijn en gingen daar zitten. Niet alleen om dus die speelhelft te claimen, maar ook om ervoor te zorgen dat we straks tijdens het spelen geen toeschouwers in onze nek hadden hijgen. Verder wilden we graag discussies over of een kubb in of uit was zoveel mogelijk zien te vermijden (dat leidt alleen maar af) dus vroegen we onze tegenstander en de organisatie of het goed was dat er ook stokjes om de middellijn te markeren werden neergezet. Al was dit ook omdat we graag wilden dat in de finale het kubbniveau zou hoog mogelijk zou zijn en je met een markeerstokje op de middellijn ook een oriëntatiepunt hebt om de veldkubbs nét over de middellijn te gooien. En dat is niet alleen voor ons een voordeel, maar ook voor de tegenstander. En misschien voor hen nog wel meer, want Belgen zijn over het algemeen akelig goed in het ingooien van de veldkubbs.

Onze tegenstander in de finale was Kubb met Compote. Dit is eigenlijk de helft van het team Kubb met Appelmoes, dat zich op dit toernooi had gesplitst in twee teams. Leuk om tegen een team te spelen dat je tot dan doe alleen van Facebook kent! De finale zou niet maar over 1 set gespeeld worden, maar volgens het gebruikelijke best-of-three. Om 18.00 uur klonk de Champions League-hymne en kon de finale beginnen.

Tot zichtbaar en hoorbaar ongenoegen van de tegenstander wonnen wij de toss en mochten beginnen. Niet dat het veel uitmaakte, want in onze eerste beurt gooiden we geen enkele basiskubb om. Maar zij ook niet in hun eerste beurt! En zo gingen er nog een paar beurten over en weer waarin geen enkele kubb omgegooid werd. Nou, dat 'tandje bijschakelen' van ons liep lekker...

 

Toen er echter op den duur wel kubbs werden omgegooid en kubbs in het veld kwamen, liet Kubb met Compote al vrij snel een veldkubb op bijna de middellijn staan. Wij mochten dus ver oplopen en lieten die buitenkansje niet onbenut en wonnen al snel de eerste set.

In de tweede set bleef het beeld overeind dat we zeker niet groots speelde, maar wel vrij constant en zonder zelf kansen weg te geven. Zelfs het beeld om stokken op de koning te missen en de tegenstander dus weer een kans te geven terug in de wedstrijd te komen bleef overeind. Gelukkig wist ook deze tegenstander dit buitenkansje niet te benutten en was eigenlijk het gevaarlijkste moment in de set toen Peter op de koning stond te mikken terwijl er nog een kubb op de achterlijn van de tegenstander stond. Tony kon Peter er maar nét op tijd op wijzen! Al met al wonnen we toch ook de tweede set vrij gemakkelijk en kwam er een 2-0 op het scorebord. Onze eerste finaleplaats betekende dus ook onze eerste toernooiwinst!

 

De champagne en die mooie grote gouden koning, die ons eerst had staan toelachen op de wedstrijdtafel en later op een tafel naast het sfeervol ingerichte veld waar de finale gespeeld werd, was voor ons! En een prijsuitreiking hadden we wel eens vaker meegemaakt, maar dit keer waren wij een keer als laatste aan de beurt!

We hebben zoveel mogelijk mensen in een geel RitmoKubb-shirt geprobeerd de hand te schudden om ze te bedanken voor een mooie dag op een leuk toernooi. We hopen dat er ook volgend jaar weer een RitmoKubb toernooi komt dat in onze agenda past, zodat we onze titel kunnen komen verdedigen. Adel verplicht toch immers?

Al met al een heel leuk toernooi, met een goede sfeer en veel prettige ontmoetingen met andere kubbers.

Rond zevenen verlieten we het toernooi. Na eerst in Erpe-Mere nog een friet met stoofvlees gegeten te hebben (we waren immers in België, toch?) verlieten we (letterlijk en figuurlijk) station Erpe-Mere en gingen op huis aan, waar we om kwart voor 10 arriveerden en eerst even onze bokaal bij Ton, ons vierde teamlid, zijn gaan laten zien.

We kunnen het iedereen aanraden: een dagje kubben in België...


Klik om naar bovenaan pagina te gaan.

Blokkie Om bereikt de kwartfinales op het OWKIK 2013
Geplaatst door: Tony
Geplaatst op: 10-03-2013 om 08:53

Het eerste toernooi in elk jaar is traditiegetrouw het OWKIK, het Openbaar Wieringer Kampioenschap Indoor Kubb. Op zaterdag 9 maart maakten we dus ook weer de twee uur durende autorit naar Hippolytushoef om met ons team Blokkie Om aan dit toernooi mee te kunnen doen.

De verwachtingen waren hooggespannen, want voor ons gevoel spelen we altijd goed op het OWKIK. En de resultaten gaven dat ook wel aan. In 2010 werden de kwartfinales op een haar na gemist via een shoot-out, in 2011 werden de kwartfinales wel gehaald en in 2012 werden zelfs de halve finales gehaald en keerde het team dus terug met een fraaie gedeeld derde plaats. Bovendien hadden we het afgelopen jaar veel getraind op het op een kluitje gooien van de veldkubbs. Gezien het OWKIK op zand gespeeld wordt, waar het bij elkaar gooien van de kubb nog wat gemakkelijker op gaat, hadden we ook nog eens een extra troef in handen.

Maar naast dat we in sportief opzicht uitkeken naar het toernooi, is het OWKIK ook altijd een gezellig toernooi en het toernooi waar je na een paar maanden na het KubbHW toernooi weer veel bevriende kubbteams tegenkomt. En gekscherend zeggen we ook wel eens dat het kubben eigenlijk maar bijzaak is en dat de hoofdzaak van onze deelname aan het OWKIK de meer dan fantastische broodjes hamburger uit de kantine zijn…

Er waren 32 deelnemende teams verdeeld over 4 poules. Uit elke poule zouden er twee teams doorgaan naar de kwartfinales. Wij zaten in poule Rood en speelden achtereenvolgens tegen de volgende 7 teams:

Oranje 2
  Als je een team niet kent, betekent dit niet dat het een slecht team is. Het was duidelijk dat we ons beste beentje voor moesten zetten. Dat lukte, zodat we de dag begonnen met winst in de eerste pot. 2-0.
   
De Lösse Pøls
  Dit team zijn we vaker tegengekomen op toernooien en heeft tot nu toe altijd van ons gewonnen. Maar we hadden goede hoop dit keer wel te kunnen winnen, want de in ons ogen beste speler van dit team, was er niet bij. Hoewel we bepaald niet onaardig speelden, gaven we ze in beide sets een keer de kans om op te lopen en beide keren wisten ze dat ten volle te benutten. We verloren dus met 2-0. Jammer, maar geen man overboord.
   
De Boomgaardwerpers
  We waren er op gebrand om deze partij te winnen en speelden geconcentreerd. Zo geconcentreerd zelfs dat we er zo ernstig bij keken dat de tegenstander zich afvroeg of we eigenlijk ook wel konden lachten. Maar het had wel effect. De kubbs kwamen goed in een groepje, de groepjes werden goed omgegooid en ook werden steeds voldoende kubbs op de achterlijn meegepikt. Een 2-0 eindstand bracht een lach op ons gezicht.
   
De Blockheads 2
  Een derby in deze poule, want De Blockheads komen ook uit de Hoeksche Waard. Bij deze pot liet de concentratie het wat afweten. Een baan op een wat onrustige plek, langs het looppad, met de rookplek achter onze rug waar mensen stonden te praten, enz. Ook is op het OWKIK de ruimte rondom de velden wat krap, waardoor de tegenstanders dicht achter de basislijn staan. En dan speelt toch altijd een beetje mee dat je je tegenstander niet wilt raken met een werpstok. Dit alles is geen excuus, maar wel iets wat van invloed is en waar we beter mee om moeten leren te gaan. De eerste set wonnen we dan wel, maar in de tweede set ging het mis en dreigden we de set te verliezen. Tot een tegenstander per ongeluk, ondanks attenderen van zijn ploeggenoten en door ons, over het hoofd zag dat er nog een veldkubb stond en z'n laatste stok naar een basiskubb gooide. En nog wel in een beurt waarin ze tot bijna de middellijn op mochten lopen. We kregen zomaar in ons schoot geworpen dat wij mochten oplopen en vanuit geslagen positie weer helemaal back in business te komen. We wisten de tweede set dus toch ook te winnen en wonnen de partij dus 2-0.
   
Kubbje ABC
  Een vrolijke tegenstander die al twee keer gelijk had gespeeld en dat ook tegen ons hoopte te doen. En dat lukte ze nog ook. We zaten duidelijk in een fase waarin het niet liep bij ons, niet met het gooien van de groepjes, niet bij het omgooien van de veldkubbs en zeker niet bij het omgooien van de basiskubbs. 1-1 dus.
   
Warrig
  Even dachten we dat onze kans op de kwartfinales bekeken was, tot bleek dat we de punten niet goed geturfd hadden. Er was nog een kans om gewoon 2e in de poule te worden, maar winst in deze pot was dan noodzakelijk. Maar ondanks een pauze en een andere baan, wonnen we de eerste set nog wel, maar de tweede set niet. Opvallend moment: de tegenstander deed z'n naam eer aan, door een niet door ons omgegooide veldkubb op te rapen en zichzelf een oplopen te ontnemen. Maar dat is niet de manier waarop we willen winnen in een uitzichtloze situatie in de set, dus we hebben ze de veldkubb terug laten zetten. De partij eindigde in 1-1.
   
So You Think You Can Kubb
  Hoogst haalbare was nu een gedeelde tweede plaats in de poule, waardoor we dan nog via een shoot-out de volgende ronde zouden kunnen bereiken. Maar dan moesten we onze laatste pot wel met 2-0 winnen! Iets wat gelukkig lukte, al ging het niet vanzelf. De tegenstander had ook duidelijk de slag te pakken bij het in een groepje gooien van de veldkubbs. Alleen hadden ze net te veel stokken nodig om het veld leeg te gooien. Dat lukte meestal wel, maar dan bleven er geen of te weinig stokken over om op onze achterlijn te gooien.

We eindigden als gedeeld tweede in de poule, dus een shoot-out moest bepalen of we door mochten naar de kwartfinale. Tegenstander in deze shoot-out was team Warrig.

Nu zijn 8-meterworpen nou niet ons sterkste wapen, dus we hadden niet veel vertrouwen in deze shoot-out. Maar toen bleek dat de organisatie bedacht had dat de shoot-outs vanaf de middellijn gegooid zouden worden, omdat ze shoot-outs van 8 meter teveel een loterij vonden, was het perspectief opeens heel anders. Maar de shoot-out eindigde gelijk: 5-5. Er moest dus een 2e shoot-out aan te pas komen. Deze wonnen we met 6-4!

In de kwartfinales stuitten we op team Freddy & Co, in september nog winnaar op ons eigen KubbHW toernooi. We hadden nog tegen ze gespeeld in mei 2012 op de Dissers Trophy en werden toen genadeloos ingemaakt. Zeker omdat we toen het op een kluitje gooien van de veldkubbs nog niet beheersten. Maar intussen waren we ruim driekwart jaar verder en had Tony het kunstje van het gooien van de kubbs aardig onder de knie.

We begonnen de pot uitstekend door de toss te winnen en in de eerste beurt 3 kubbs van de achterlijn om te gooien. De partij werd bovendien gespeeld in een rustige hoek van de hal, waar het zand wat losser was dan op de andere banen waar we gespeeld hadden. Het gooien van de kubbs verliep buitengewoon goed. Wel nodig ook, want op den duur werden er beurten achter elkaar 9 kubbs over en weer gegooid. Toen we op den duur zelfs op mochten lopen tot de middellijn en met 4 stokken het veld leeggegooid hadden, leek het erop dat we de eerste set zouden gaan pakken. Maar helaas werd met de twee stokken de laatste basiskubb gemist en kregen we niet eens de kans om op de koning te gooien. Freddy & Co kon de schade herstellen en de set alsnog winnen.

In de tweede set mocht Freddy & Co beginnen en nu gooiden zij er direct 3 van onze achterlijn om. Bij ons lieten de 8 meters ons in de steek en kon Freddy & Co gemakkelijk een 2-0 eindstand laten noteren.

Blokkie Om strandde dus in de kwartfinales. En ondanks dat dit minder ver is als het jaar ervoor, toen we de halve finales haalden, hadden we wel het gevoel dat we qua spel weer duidelijk gegroeid waren. Nu alleen nog de 8 meters verbeteren en zorgen dat we wat doortastender worden in het grijpen van de kansen.

Vanuit de kantine, waar je op het OWKIK een uitstekend zicht hebt op de hal waarin gespeeld wordt, hebben we de halve finales en de finale nog bekeken en zagen we Freddy & Co in de halve finale winnen van team Hemelrijk en Kubb Royal 2 in de finale winnen van Freddy & Co. Na nog even wat nagepraat te hebben en de organisatie bedankt te hebben voor een toptoernooi, keerden we moe maar voldaan huiswaarts.


Klik om naar bovenaan pagina te gaan.

De Dissers Trophy 2012: Blokkie Om gaat een dagje kubben in België
Geplaatst door: Tony
Geplaatst op: 28-05-2012 om 13:46

Begin april kregen we een kort mailtje van het Belgische kubbteam De Dissers: ze hadden vanaf nu een website en we werden uitgenodigd hierop eens een kijkje te nemen. Natuurlijk deden we dat gelijk, want we kennen De Dissers nu al jaren, doordat ze er vanaf het begin in 2009 jaarlijks bij waren op ons eigen KubbHW toernooi. De laatste editie, in september 2011, wisten ze zelfs te winnen. Op de website van De Dissers zagen we toen dat ze op zaterdag 26 mei 2012 voor het eerst een eigen toernooi zouden gaan organiseren, voor teams van minstens 3 spelers. Onze aandacht was gewekt...

In maart Peter, Robert en Ton van ons team Blokkie Om met een mooie derde plek teruggekomen uit Hippolytushoef van het Openbaar Wieringer Kampioenschap Indoor Kubb (OWKIK). Ikzelf kon er die dag door ziekte niet bij zijn. Zowel Peter, Robert en Ton, doordat ze dus lekker gespeeld hadden, als ikzelf, doordat ik dit toernooi gemist had, hadden dus wel zin om nog eens aan een toernooi mee te doen. Ook wisten we dat door de zomervakantie en het aanstaande vaderschap van Peter meedoen aan het NK dit jaar waarschijnlijk niet zou gaan lukken. Een ander toernooi daarvoor in de plaats was dus van harte welkom. Eerst dachten we aan de [OHC] Kubb Cup in Heist-Op-Den-Berg, België, dat dit jaar eens niet viel op de dag dat we m'n dochters verjaardag vierden, maar hiervoor moest je een team van 6 hebben en dat kregen we niet rond. Ook was er nog sprake van dat in juni het Nederlandse team Kubb met Peren eens met wat teams wilde afspreken om eens onderling een klein toernooitje te spelen, maar begin april was daar nog geen duidelijkheid over. Kortom: we besloten ons in te schrijven voor De Dissers Trophy.

Zaterdag 26 mei 2012 was het zover. Eerst hadden we begrepen dat het toernooi om 9.30 uur zou beginnen, dus hadden we afgesproken om om 7.00 uur bij Robert te verzamelen om zo om 7.15 uur te kunnen vertrekken. Itegem is een klein dorpje ten noorden van Heist-Op-Den-Berg in België, zo'n 120 km van Oud-Beijerland, iets meer dan anderhalf uur rijden. Meestal wordt gevraagd ongeveer een half uur voor aanvang van het toernooi aanwezig te zijn, dus dan zouden we er tegen negenen zijn. In het mailtje met laatste info stond echter dat we tussen 9.15 en 9.45 uur konden aanmelden. Daaruit begrepen we dat het toernooi dus toch iets later zou beginnen. Maar er werd ook gerept over wegwerkzaamheden, dus we hielden onze oude tijdsplanning toch maar aan.

Robert had een mooie route uitgestippeld, die slechts 1 minuut langzamer was als de route van de TomTom, maar wel 10 km korter en die ons bovendien over het Brabantse platteland, over mooie nieuwe stukken snelweg en, tot groot genoegen van Peter, die achterin zat, over vele snelheidsdrempels leidde. Omdat Robert zich altijd strikt aan de snelheid houdt (hij rijdt niet sneller dan wat mag, maar ook niet langzamer), werden ook deze verkeersdrempels met een gangetje van 70 tot 80 km/u genomen. Móchten we het toernooi gaan winnen, zouden we bij thuiskomst geen platte kar nodig hebben, maar konden we via het gat in het dak boven Peters hoofd eenvoudig het dak op klimmen om door de menigte toegezwaaid te worden.

De tijdsplanning bleek te kloppen. En doordat de wegwerkzaamheden ten zuiden van Itegem waren en wij vanaf het noorden kwamen, hadden we daar totaal geen last van. En ook omdat verstokt theedrinker Robert geen gehoor had gegeven aan de vraag van Peter en Ton om even onderweg te stoppen voor een bakje koffie, reden we stipt om 9.00 uur het terrein van korfbalvereniging JOKO op, waar het toernooi zou plaatsvinden. Véruit als eerste team. De organisatie was nu druk bezig met het inrichten van de speelvelden, het neerzetten van de barbecue en het vullen van de drankentent en het testen van de geluidsinstallatie. Geen probleem, zo hadden we dus voldoende tijd om alsnog dat bakkie koffie of thee te nemen en nog even een beetje in te gooien. Of toch een probleem: voldoende tijd was er wel, koffie en thee niet. Wel Jupiler.

Peter, Robert en Tony besloten de benodigde cafeïne dan maar tot ons te nemen via een colaatje, maar Ton dacht: "'s Lands wijs, 's lands eer" en waagde zich inderdaad alvast aan een Jupiler. Bovendien had hij natuurlijk bij ons vorige bezoek aan een kubbtoernooi in België, het West-Vlaams kampioenschap in 2010, gezien dat Belgen wel beter lijken te gaan gooien als ze bier drinken en dat een pint om half 10 's ochtends heus geen kwaad kon.

Daarna gingen we wat ingooien. We zagen dat er gespeeld werd met Pro kubbsets van het merk Bex. Zo'n zelfde set heb ik ook en dat is het set waarmee we onderling over het algemeen spelen. Aan het set hoefden we dus alvast niet te wennen, een voordeeltje. Ook zagen we direct dat de velden wat dicht bij elkaar stonden opgesteld. Bij m'n eerste oefenworp die dag gooide ik direct 2 kubbs om: één op de achterlijn van ons eigen veld en één op de basislijn van het volgende veld. Voor een volgende keer dus maar onthouden om scheenbeschermers voor- én achterin onze kousen te steken. Verder was het veld niet bepaald een biljartlaken, maar gelukkig vond Robert een plastic dopje op het veld om onder de koning te leggen, zodat hij wél bleef staan. Natuurlijk speelt het iets gemakkelijker op een mooi strak veld, maar een polletje, putje of kaal plekje in het gras hoort toch ook wel bij de charmes van het kubbspel.

Tegen tienen werden de "kapiteins" van de teams bijeen geroepen voor nog een korte uitleg over het toernooi. Enkele spelregels van kubb werden nog even toegelicht, voor de teams die nog wat minder bekend waren met het spel, en enkele specifieke spelregels van het toernooi. Bijvoorbeeld "het Zwitsers Model". Om uitloop van het speelschema tijdens de poules te voorkomen, mochten spellen niet te lang duren. Na 35 minuten zou er steeds een geluidssignaal klinken, waarna dit Zwitsers Model in werking zou treden. Het team dat op dat moment aan de beurt was, mocht gewoon zijn beurt afmaken, maar in alle volgende beurten wordt er steeds de achterste kubb uit het veld van de tegenstander of een kubb van de basislijn van de tegenstander weggenomen en blijvend uit het spel gehaald. Wijzelf zijn niet zo gecharmeerd van dit systeem. Hebben er ook totaal geen prettige ervaringen mee gehad op ons vorige toernooi in België, het West-Vlaams kampioenschap in 2010. Er komt opeens een dosis geluk bij kijken wie er aan de beurt is op het moment van het signaal. Die is immers nogal in het nadeel, want hun tegenstander is dan de eerste die een keer een kubb uit het spel mag nemen. Ook vinden wij het de charme van het spel kubb, dat je soms vanuit een haast geslagen positie toch nog een comeback kunt maken. Die kans is minder bij het Zwitsers Model. Of je tweede set wordt haast teniet gedaan als je eerste set, bijv. door zo'n comeback of doordat je gewoon aan elkaar gewaagd bent, lang heeft geduurd. En dan was deze tijdslimiet ook nog eens op slechts 35 minuten gezet, terwijl onze ervaring is dat een tweesetter best 45 tot 50 minuten kan duren. Ook is onze ervaring dat er op een toernooi weliswaar dan soms wat langere potjes tussen zitten, maar dat er ook altijd wel veel kortere potjes tussen zitten en dit elkaar dan wel weer opheft. Maar goed, op dit toernooi zou deze regel gelden en hadden wedstrijden een begin- en eindsignaal, het was niet anders. We moesten maar gewoon zorgen dat we goed gooiden, dan gaat een potje over het algemeen veel sneller.

Een andere regel was nog dat je als speler nooit twee werpstokken achter elkaar mocht gooien. Zo is een team van 3 spelers, waarbij iedereen dus 2 stokken mag gooien, niet in het voordeel ten opzichte van een team van 6 spelers. Deze regel wordt vaak toegepast wordt op toernooien in België, stond niet in het toernooireglement, maar bleek toch te gelden. Ook geen regel waar we fan van zijn. Wij spelen vaak 2 tegen 2 of 3 tegen 3 en laten dan de spelers gewoon meerdere stokken achter elkaar gooien. En ja, natuurlijk zien we ook we dat dit makkelijker is dan steeds maar 1 stok te mogen gooien. Het gevoel dat je had bij het gooien van de eerste stok, neem je mee bij het gooien van je tweede en eventueel derde stok. Waardoor je die beter zult gooien. Wij vinden het spel hierdoor ook leuker worden en staan dit op ons eigen toernooi dus gewoon toe. En teams van 6, die zeggen dan in het nadeel te zijn, adviseren wij dan gewoon om zich dan maar op te splitsen in twee teams van 3.

Nadat bijna de gehele briefing ook nog eens door de omroepinstallatie herhaald was, mochten we eindelijk aan het toernooi gaan beginnen. Er waren 24 teams, verdeeld over 4 poules en wij zaten in poule B. Van de andere teams uit onze poule kenden wij alleen de naam van DK De Smisse. Waren die niet een keer Belgisch Kampioen geworden? Oh nee, we wisten het alweer: zij werden West-Vlaams kampioen in het jaar dat wij ook aan dat toernooi meededen. Een geduchte tegenstander dus, waartegen we direct het toernooi moesten beginnen. En dat bleek ook wel: ze gooiden zeker in de eerste set werkelijk met élke werpstok minstens een kubb om. En dan gooiden ze ook nog eens de veldkubbs uitermate netjes in een groepje bij het stokje rechts op de middellijn. Het was duidelijk dat we deze pot gingen verliezen. Toch hielden we nog lang stand, want het potje was pas om 11.00 uur afgelopen. Niks gemerkt van een geluidssignaal of een Zwitsers Model, terwijl de pot toch denk ik wel 50 minuten geduurd had. We verloren 2-0. Jammer, maar geen schande. DK De Smisse bleek, zo vertelden ze, een club van zo'n 30 man, die elke dinsdagavond trainde. Ja: trainde. Dus niet alleen onderling wat spelen, maar ook gericht oefenen op bijv. het in het veld gooien van de kubbs. Bovendien speelden ze een onderlinge competitie en deden ze veel mee aan toernooien. Van de 30 man hadden er nu een stuk of 6 het onder de knie om de kubbs goed in een groepje te gooien. En dat hadden we dus wel gemerkt tijdens onze partij.

Gelukkig gingen zowel de nummers 1 als de nummers 2 uit elke poule door naar de knock-outfase van het toernooi. Geen man overboord dus. Hoewel ik best wel eens rondneus op Belgische sites over kubb, had ik van de andere teams nog nooit gehoord. Grote kans dat dit lokale gelegenheidsteams waren en daarvan moesten we toch zeker wel weten te winnen? En zo tweede in de poule worden? Maar eerst even wat drinken en langs de barbecuekraam voor een hamburger. Maar daar waar de Belgen er op ons KubbHW toernooi zich erover verbazen dat er voor twaalven geen bier te koop is, verbaasde het ons dat er om 11.00 uur nog geen hamburger te koop was.

Dan maar vlug door met de volgende partij. Dit was tegen het team De Roodborstjes BIS, een team bestaande uit vier meiden, dat inderdaad geen ervaren team was dat alle toernooien afloopt. Zonder dat we nou echt bijzonder goed speelden, wonnen we met 2-0. En konden we alsnog richting de hamburgers, die het wachten meer dan waard bleken te zijn. Ook de volgende twee teams, achtereenvolgens The Last King of Kubbland en de ABCDEcuppers, versloegen we met 2-0. Maar om nou echt te zeggen dat het lekker liep, nee. Er werden teveel stokken mis gegooid, de blokken kwamen net niet goed genoeg in groepjes terecht, er was regelmatig onduidelijkheid in het team wie nou eerst zou gooien en wie later of wie deze beurt 2 stokken zou gooien en wie 1, we gooiden soms het veld niet leeg, zodat de tegenstander op mocht lopen en als we zelf op mochten lopen verzuimden we dit uit te buiten en gooiden geen extra blokken op de achterlijn om. Maar goed, we wonnen onze partijen wel.

Het was inmiddels zo tegen half twee. Na zo hier en daar nog een hamburgertje, een broodje, een colaatje of een Jupiler, waren we toe aan de laatste partij in de poule tegen het team De Verdronken Vors. We stonden allebei op 6 punten, dus deze partij zou uitmaken wie tweede in de poule zou worden (DK De Smisse werd duidelijk eerste) en ook door zou mogen naar de kwartfinales. Ook dit team leek ons geen geoefend team en Jan, van het organiserende team De Dissers, fluisterde me al in dat we van dit team best wel zouden winnen. Vandaag hadden ze inderdaad best wel wat punten, maar de week ervoor, op het toernooi van [OHC] waren ze als allerlaatste geëindigd. Maar...

Zij wonnen de toss van de eerste set en gooiden 3 kubbs van onze achterlijn om. Bepaald niet slecht. In onze beurt wisten we maar 2 veldkubbs om te gooien en dus mocht De Verdronken Vors al direct in haar tweede beurt oplopen. En met effect: met 5 stokken gooiden ze de twee veldkubbs en de twee resterende basiskubbs om. Nog één stok over dus voor de koning. De stok vloog door de lucht, knalde tegen de koning aan, de koning draaide 45 graden, schoof wat van z'n plek en... bleef staan! We leefden nog! En hoe! In de volgende beurten keerden de kansen snel, mochten wij oplopen en werd de eerste set alsnog vrij gemakkelijk gewonnen.

De tweede set dan. Ook hierin was winst noodzakelijk, want een 1-1 zou ook een gelijke stand in de poule betekenen én een gelijk onderling resultaat en dus een shoot-out. Daar wilden we het natuurlijk niet op aan laten komen. Ook in de tweede set wonnen de ze toss. (op dit toernooi werd bij elke set getosst, dus niet om en om begonnen.) Dit keer gooiden ze echter maar 2 kubbs op onze achterlijn om, grepen wij wel onze kansen en wonnen we ook de tweede set. Dus tweede in de poule en door naar de kwartfinales. Achteraf vertelden de teamleden ons ook dat ze toch wel een gelegenheidsteam waren en dat het team van deze week toch wel een wat andere samenstelling had dan het team van de week daarvoor. Sommige teamleden speelden pas voor de tweede keer in hun leven een potje kubb.

Wie zou de tegenstander worden in de kwartfinales? Het scorebord bood nog geen duidelijkheid. We moesten het nog even afwachten, dus zochten weer even de schaduw op in een van de tenten die op het terrein waren neergezet en wat eigenlijk al sinds die morgen 9.00 uur onze vaste stek was. Toen alle partijen in de poules waren afgelopen, was onze tegenstander bekend: team [OHC] 1. Ja, die naam zei ons wel wat. Dat team komen we altijd tegen op het OWKIK, waar het de laatste drie keer de finale haalde en daarvan de laatste twee keer ook won. En oh ja, ze zijn ook de laatste twee keer Belgisch kampioen geworden. Oeps, zware loting...

Het team [OHC] bestond eigenlijk uit 6 man, maar omdat het toernooi eigenlijk 23 inschrijvingen had, hadden ze zich opgesplitst in twee teams van 3. Zo waren er toch 24 teams en kon een mooi toernooischema gemaakt worden. In beide teams zat een speler die het op een kluitje gooien van de kubbs tot in de perfectie beheerst. Nou ja, háást tot in de perfectie. Dat kluitje wordt namelijk altijd nét over de middellijn, helemaal rechts (voor hen, links voor ons) in het veld gegooid, zodat kubbs die op de lijn terecht komen, altijd naar binnen en dus naar elkaar toe moeten worden gekanteld. Maar zo dicht bij middellijn en zijlijn betekent ook dat ze het risico lopen dat een kubb wel eens voor de tweede keer uit beland. En dat wij dus de kubb neer mogen zetten waar we willen. Door onze potjes op het OWKIK tegen [OHC] wisten we wat in zo'n geval te doen. Zo'n strafkubb zetten we dan ongeveer halverwege onze helft helemaal aan de andere kant, dus links voor hen, rechts voor ons. En dat zijn ze niet gewend. Ze zijn zó gewoon de werpstokken naar rechts te gooien, dat ze uiterst veel moeite hebben om een keer een kubb aan de linkerkant om te gooien. En zo hadden we op het OWKIK toch al een keer een set van ze afgesnoept.

Ook dit keer bood [OHC] 1 ons dit buitenkansje. En ook dit keer kostte het ze heel wat beurten om de kubb om te krijgen, zodat wij heel wat beurten op mochten lopen. Daar kwam nog eens bij dat [OHC] 1 ook nogal eens kubbs op onze basislijn miste, dus we hielden lang stand. Na de poulefase gold niet meer het Zwitsers Model en het werd dan ook een partij die meer dan een uur duurde. Maar ondanks dat, kwam er helaas toch zo rond 16.00 uur een uitslag 2-0 voor [OHC] 1 op het scorebord. Geen schande natuurlijk om van [OHC] te verliezen, maar wel balen. Deze pot speelden we immers eigenlijk een stuk beter dan al onze vorige partijen die dag. Peter vond het zelfs een 8 waard, Robert dacht meer aan een 6, zelf hield ik het midden met een klein 7-tje. Maar punten voor het vertoonde spel worden niet gegeven. Er moet gewoon gewonnen worden. En daarvoor zullen we dat gooien van de kubbs op een kluitje écht een keer onder de knie moeten krijgen en moet ook gewoon het aantal raak gegooide kubbs bij ons omhoog. Want eerlijk is eerlijk, ook al speelden we voor ons doen best goed, [OHC] 1 was duidelijk veel beter. 't Mocht dan een lange pot geworden zijn, [OHC] 1 was eigenlijk nooit in gevaar.

Toch zat het toernooi er voor ons nog niet op. Er werd namelijk doorgespeeld, totdat alle ploegen een ranking hadden. Wij gingen nu dus door voor de plaatsen 5 tot en met 8. Het team Freddy & Co was onze volgende tegenstander en stond al een tijdje op ons te wachten. Al erg snel na onze pot tegen [OHC] 1 schalde dus door de luidsprekers dat team Blokkie Om verwacht werd op terrein 3. Wel leuk om tegen dit team te spelen. Freddy & Co was namelijk ook van de partij op onze vorige editie van het KubbHW toernooi, dus zo hadden we ook weer even de gelegenheid om bij te praten en ze uit te nodigen voor de komende editie van 15 september 2012. Maar ook Freddy & Co is een team dat duidelijk gewoonweg vaker speelt dan wij en het gooien van de kubbs op een kluitje beter voor elkaar heeft. (Nog) niet zo goed als DK De Smisse of [OHC], maar 't komt aardig in de richting. Ook deze partij verloren we met 2-0.

Er restte ons nog één partij, waarin uitgevochten zou worden wie zevende en wie achtste zou worden. Tegenstander was verrassend genoeg DK De Smisse, waar we die dag ook tegen begonnen waren. Ondertussen had Ton z'n ogen goed open gehad hoe de andere teams de kubbs in het veld gooiden. En ook Jan van De Dissers had ons nog wat tips ingefluisterd. We besloten dat Ton eens zou proberen of het zou lukken. En, toegeven, dat ging best aardig. Het is toch wel duidelijk dat de kubbs flink moeten roteren tijdens het werpen om het doorstuiteren in het veld te voorkomen. Maar het is natuurlijk niet iets wat je zomaar onder de knie hebt. Plus nog eens dat we deze dag gewoon te vaak kubbs niet omgooide, betekende dat we ook deze partij met 2-0 verloren.

Het was 17.30 uur en ons toernooi zat er op. Met 2-0 gewonnen van alle ongeoefende teams, met 2-0 verloren van alle geoefende teams. Blokkie Om zit tussen servet en tafellaken. We spelen heus niet onaardig, maar om echt goed te worden, zal er nog vaker gespeeld en ook echt getraind moeten worden. En, net als in België, zal je kubb als meer dan zomaar een spelletje moeten zien. Het was een leerzaam toernooi geweest voor ons.

Maar het was bovenal ook een leuk, gezellig en goed toernooi, waar we met uiterst veel plezier aan mee hebben gedaan. Al zijn we zelf niet zo'n voorstander van begin- en eindtijden van partijen, zat de organisatie van het toernooi gewoon pico bello in elkaar, waar we De Dissers van harte voor willen bedanken en mee willen complimenteren. Veel vriendelijke mensen ontmoet, leuke gesprekken gehad, waardering ontvangen voor het feit dat we vanuit Nederland waren gekomen om mee te spelen en genoten van het prachtige weer en de prima ambiance. Wat ons betreft smaakt dit naar meer!

Op de heenweg hadden we gezien dat rond de Botermarkt in Herenthout, een dorp tussen Itegem en de snelweg in, de nodige horeca zat, dus we besloten om daar eens te stoppen om wat te eten. We kwamen terecht in een frituur op de Vonckstraat, die ons aangenaam verraste. Snacks hadden nogal eens een andere naam dan bij ons in Nederland, maar we kregen uitgebreide uitleg over alles wat we in de koelvitrine aanwezen. Ook bleken we de keuze te hebben uit verschillende smaken mayonaise: zoete, zoals Nederlanders gewend zijn, of zure, zoals de Belgen vinden dat het hoort. Bovendien bleek dat een lange gang, met prachtige muurschilderingen, ons leidde naar een zomerterras aan de achterkant van de zaak, waar het heerlijk toeven was. Een uitstekende plek om ons toch als fantastische dagje België af te sluiten! Nou ja, bijna dan. Een klein stukje verder in Hernthout werd ook nog even gestopt voor een ijsje. Zo'n anderhalf uur later, om 20.30 uur waren we weer thuis in Oud-Beijerland.

En als je binnenkort nou eens iemand in Oud-Beijerland ziet die blokjes op een kluitje probeert te gooien en ze daarbij de meest prachtige pirouetten ziet laten draaien, dan weet je hoe het komt...


Klik om naar bovenaan pagina te gaan.

Blokkie Om op het OWKIK 2011
Geplaatst door: Tony
Geplaatst op: 20-02-2011 om 20:41

Op zaterdag 19 februari 2011 gingen we met z'n drieën van KubbHW naar het Openbaar Wieringer Kampioenschap Indoor Kubb 2011, ofwel het OWKIK 2011. Dit toernooi vond plaats in een manege. Ons team Blokkie Om bestond dit keer uit Robert, Peter en Tony.

's Ochtends om een uur of 8 gingen we op weg vanuit Oud-Beijerland voor een rit van zo'n 200 km van de Hoeksche Waard naar Hippolytushoef op het voormalige waddeneiland Wieringen. We waren er zo rond kwart over tien. Nog even een praatje met andere bekende kubbteams, een kopje thee in de kantine en nog snel even een paar stokken en kubb gooien. Ons laatste potje kubb dateerde namelijk van ons eigen KubbHW toernooi half september, dus zo'n 5 maanden geleden. Van andere teams begrepen we dat er nog wel wat geoefend was, er waren zelfs teams die dit jaar al een toernooi hadden gespeeld, maar bij ons was het er niet van gekomen nog even te oefenen. We moesten het doen met ons talent...

Het toernooi had 27 deelnemende teams, verdeeld over 4 poules. Wij zaten in poule "Blauw", een poule van 7 teams. In de poules werden per wedstrijd altijd 2 sets gespeeld en de nummers 1 en 2 van de poule gingen door naar de kwartfinales. In onze poule zaten onder andere The Sticks 1 (vorig jaar als 3e geëindigd) en [OHC] 2 ([OHC] is Belgisch Kampioen 2010). Het toernooi begon om 11.00 uur.

De volgorde van de te spelen wedstrijden stond niet vast. Ons idee is dan altijd om niet direct tegen de sterkst geachte teams in de poule te beginnen, maar deze keer kwam het toch zo uit dat onze eerste wedstrijd was tegen The Sticks 1 uit Amsterdam. Vorig jaar hadden we ze in de kwartfinale zien winnen van onze vrienden De Blauwvingers, die dit jaar helaas niet van de partij konden zijn. We wonnen echter met 2-0. Een goed begin van de dag dus.

Onze volgende tegenstanders waren de heren van kubbclub Amstelmeer. Vorig jaar waren ze nog als een na laatste in hun poule geëindigd, maar blijkbaar hadden ze een jaar lang aardig geoefend. We wonnen weliswaar de 1e set, maar verloren de 2e: 1-1. Oeps... eerst maar even pauze houden. Gelukkig boden de hamburgers troost.

Het Friese team Buten Boarsje (ondanks dat het een indoor toernooi was, hadden ze als teamnaam toch voor "buiten spelen" gekozen) was onze tegenstander in de 3e pot van die dag. We hadden blijkbaar die dag een beetje een "second-set-syndrom", dus het kostte wat tijd en moeite, maar we wonnen toch met 2-0.

In de 4e partij van de dag speelde we tegen K&C Koopman uit Opmeer. We wonnen de 1e set, maar werden compleet overklast in de 2e set. Nou ja... bijna dan. Met de eerste 5 werpstokken gooiden ze alle 5 de kubbs op onze achterlijn om, dus ze mochten direct in de 1e beurt al op de koning gooien. Ze gooiden raak, de koning verschoof een paar centimeter, maar... viel níet om! De set was nog niet verloren. Sterker nog: binnen no-time keerden de kansen. Tot nu toe hadden al onze sets vrij lang geduurd, maar deze set wonnen we nog behoorlijk vlot. Alweer een 2-0 dus.

De een na laatste pot was tegen K3. Nee, niet die 3 jonge meiden met haarkleuren blond, zwart en rood, maar 3 dames met haarkleur grijs. Ook deze partij wonnen we met 2-0. We stonden toen fier aan kop in het klassement "het langzaamste team van het toernooi" en gedeeld eerste in de poule met team [OHC] 2. De laatste partij in de poule ging dus niet meer over wie er door ging naar de kwartfinales, we waren allebei door, maar wie nummer 1 en wie nummer 2 in de poule zou worden.

Nou hadden we vorig jaar ook tegen een team van [OHC] gespeeld, speelden 1-1 en verloren de shoot-out voor de kwartfinales. Wat opvalt is dat zij fabuleus goed zijn in het in een groepje gooien van de kubbs. Zij doen dit met chirugische precisie, nét over de middellijn, in het rechterhoekje. Zo dwingen ze je ook nog om de kubbs naar binnen rechtop te zetten, want je mag kubbs die maar half in de goede helft liggen, natuurlijk niet zo rechtop zetten dat ze uit zouden staan. Gelukkig lukte het ons ook steeds om een aardig groepje te gooien en de veldkubbs om te gooien. Zo kwamen we in de 1e set in een situatie dat we steeds 4 veldkubbs in elkaars helft moesten gooien, deze steeds ook netjes omgooiden, maar steeds geen kubbs van elkaar op de achterlijn wisten om te gooien. Inmiddels was het 4 uur geworden en wilde de organistatie graag met de kwartfinales kunnen beginnen. Maar onze partij was nog niet af. Wel werd besloten om onze partij in te korten tot slechts 1 set. Juist op dat moment liet [OHC] 2 twee veldkubbs staan. We mochten oplopen tot haast de middellijn en wisten de set vrij snel te winnen.

De kwartfinales konden dus toch nog rond 4 uur beginnen. Wij hadden deze kwartfinales bereikt als poulewinnaar! In de kwartfinale (vanaf nu werd gespeeld volgens het best-of-three-systeem) kwamen we te spelen tegen De Lösse Pøls, de jongens die jaarlijks het NK Kubb in Nijeveen organiseren. Zij bleken echter een maatje te groot. We wonnen nog wel de eerste set, maar verloren uiteindelijk met 2-1 van deze latere finalisten.

We zijn nog gebleven om de halve finales en de finale te bekijken. Dit kon gelukkig vanuit de warme kantine, want ondanks dat het een indoor toernooi betrof, was het toch flink koud. Rond 19.00 uur won [OHC] 1 de finale en zat het toernooi erop. De prijsuitreiking, nog even wat napraten en vooruitkijken naar volgende toernooien en toen zijn we huiswaards gegaan.

Om 21.45 uur waren we thuis, na weer een bijzonder leuke en geslaagde kubb dag! Wat ons betreft mag de lente nu beginnen, zodat we snel het outdoor seizoen kunnen openen!

Bekijk ook de foto's van het OWKIK 2011 in het fotoalbum op deze site.
foto's OWKIK 2011


Klik om naar bovenaan pagina te gaan.

Blokkie Om naar Open Wierings Kampioenschap Indoor Kubb 2010
Geplaatst door: Tony
Geplaatst op: 16-05-2010 om 08:51

Op ons kubbtoernooi op 3 oktober 2009 in Oud-Beijerland kondigde de Holtjers het al aan: op zaterdag 27 februari zouden ze een indoor kubbtoernooi gaan houden in een mangage in Hippolytushoef, op het voormalige waddeneiland Wieringen: het Open Wierings Kampioenschap Indoor Kubb 2010 (ofwel: OWKIK 2010). En dat klonk ons natuurlijk als muziek in de oren. Immers: zo vaak kun je niet een potje kubb spelen in de wintermaanden en sowieso kun je in Nederland (nog) niet zo heel veel toernooien spelen. Toen begin december de inschrijving voor het toernooi open ging, heeft onze inschrijving dan ook niet lang op zich laten wachten.
Het toernooi zou een 3 tegen 3 toernooi zijn. En als je met meer dan drie spelers was, mocht je alleen per set van speler wisselen, niet tijdens de set. Wij waren met z'n drieën: Robert, Ton en Tony. We hadden nog wel wat getwijfeld over de teamnaam: "Blokkie Om" (de naam waaronder we aan het NK 2009 hadden meegedaan) of "KubbHW" (van onze website KubbHW.nl). Uiteindelijk werd het "KubbHW team Blokkie Om". Dat gaf nog wel wat verwarring: Op het toernooi bleken we op alle formulieren als "Blokkie Om" te staan, terwijl op onze bodywarmers "KubbHW.nl" stond afgedrukt. Tegenstanders snapten niet altijd tegen wie ze nou aan het spelen waren. Ook kregen we vragen waar dat "HW" nou voor stond: Heerhugowaard ofzo?

Maar goed. "HW" stond dus voor "Hoeksche Waard", het eiland waarvan we die zaterdag de 27 op acht uur 's ochtends vertrokken voor een rit van 175 km naar Hippolytushoef. Zo tegen kwart over tien kwamen we aan bij de manage van de Wironruiters in Hippolytushoef. De afslag niet gemist, anders had ons dat een retourtje Afsluitdijk gekost. Het toernooi zou om 11:00 uur beginnen, dus we ruim op tijd en hadden nog genoeg tijd om even bij te praten met onze vrienden van Kubbclub De Blauwvingers, die we direct bij binnenkomst tegen kwamen, en om even wat te drinken.

We hadden zelfs nog tijd om nog even in te gooien. Dat was best handig, want ons laatste potje kubb dateerde van 3 oktober 2009, op ons eigen toernooi. Bijna 5 maanden geleden dus. En bovendien zou dit de eerste keer zijn dat we kubb zouden spelen op zand in plaats van op gras. We hadden die weer vooraf nog wel even willen oefenen, maar regen gooide roet in het eten. Maar het viel niet tegen. De blokken werden aardig geraakt, dus we waren er klaar voor!

Voor het toernooi hadden zich 28 teams ingeschreven. Er werd dus gespeeld in 4 poules van 7 teams. Wij waren terechtgekomen in poule 1 en moesten spelen tegen "Ansink Accountancy Heren", "de Gammele Bende", "Helder", "KC Slingerweg", "OHC 1" en "team Munchen". Dat laatste team had zich echter af moeten melden voor het toernooi. Dat betekende voor ons dus helaas een potje kubb minder spelen. Maar het had ook z'n voordelen: al voordat we ook maar één stok gegooid hadden, hadden we onze eerste wedstrijd al met 2-0 reglementair gewonnen.

Om 11:00 uur startte het toernooi. De volgorde van de wedstrijden was niet bepaald, dus min of meer toevallig was "Ansink Accountancy Heren" onze eerste tegenstander. Nou ja, helemaal toevallig was het niet. Omdat we al zo lang niet gespeeld hadden, leek het me niet verstandig om direct tegen een ervaren team te gaan spelen. "KC Slingerweg" speelde al jaren en was ook het afgelopen NK weer tot de halve finales gekomen. En ook van "OHC" wisten we dat ze vaker speelden. "OHC" was zelfs met twee teams present op dit toernooi en het team in onze poule was zelfs "OHC 1". Deze teams nog even ontlopen en er eerst even een beetje weer inkomen, dacht ik dus.

Nou, dat was dus niet echt nodig. Met onze vorm zat het wel goed, want we wonnen onze eerste partij binnen een kwartier met 2-0. Zowel wij als de "Ansink Accountancy Heren" keken daar toch wel een beetje van op. Dit was wel een erg vlot potje.

We konden dus al snel goed nieuws melden aan het thuisfront via Twitter. Ik heb namelijk sinds januari 2010 een Twitteraccount aangemaakt voor KubbHW en op onze site kun je de berichten (de "tweets") volgen. Dit was het eerste toernooi waarbij mensen ons via deze tweets "live" konden volgen.

Ons tweede potje ging tegen "Helder". Ook dit potje wonnen we met 2-0. We begonnen er vertrouwen in te krijgen, dus toen "KC Slingerweg" ons vroeg om het volgende potje tegen hen te spelen, durfden we dat best aan. Maar eerst even wat drinken in de kantine. Want hoewel het een indoortoernooi was, was het best wel koud in de hal van de manage. 't Was maar goed dat onze teamkledij uit bodywarmers bestond, want als het een T-shirt geweest was, had het verstopt gebleven onder een trui of jas, zoals bij veel andere teams.

De eerste set tegen "KC Slingerweg" verloren we kansloos. Oeps. Afgemeten aan onze eerste twee potjes dachten we goed aan het spelen te zijn, maar "KC Slingerweg" was toch wel een heel tandje beter. In de tweede set ging het gelukkig beter. Hier en daar roken we kansjes en even hadden we de hoop op een gelijkspel (in de poules werd gespeeld over twee sets, het werd dus 2-0, 0-2 of 1-1), maar helaas verloren we ook deze set.

Het was inmiddels tegen half twee. In de kantine verkochten ze broodjes hamburger en dat trok ons inmiddels bijzonder aan. Hadden we direct even tijd om ons te herpakken, want we moesten nog twee potjes spelen en de nummers 1 en 2 uit de poules zouden doorgaan naar de kwartfinales, dus als we de laatste twee potjes een goed resultaat zouden weten te halen, hadden we nog alle kans om door te gaan naar de volgende ronde. Het werden zelfs twee broodjes hamburger, maar toen waren we er ook weer echt helemaal klaar voor!

De volgende tegenstander was "De Gammele Bende". Een ietwat verwarrende naam, want ons toernooi in Oud-Beijerland was gewonnen door "De Gammele Bende". Maar dit was een ander team. De namen "De Gammele Bende" en "De Holtjers" worden beide door elkaar gebruikt. Op het OWKIK deed onder beide namen een team mee. Het team dat ons toernooi had gewonnen, speelde op dit toernooi als "De Holtjers". Als we daar tegen hadden moeten spelen, was het waarschijnlijk een hele kluif geweest, maar van "De Gammele Bende" wonnen we met 2-0.

Inmiddels was wel duidelijk dat "KC Slingerweg" de poulefase wel zou overleven. En voor het tweede team dat door zou gaan, bleven er nog twee teams over: wijzelf en "OHC 1". En laat dat nou net onze laatste tegenstander in de poule zijn. Een belangrijk potje dus! De winnaar zou doorgaan naar de kwartfinales.

"OHC" is een kubbteam uit Heist-op-den-Berg in België. Ze hadden het er voor over gehad om zo'n 275 km te rijden voor dit toernooi, 100 km meer dan ons dus nog. Al snel werd duidelijk dat we in "OHC1" inderdaad een geoefende tegenstander troffen en dat het niet hun bedoeling was die 275 km alleen voor een paar potjes kubb in de poulefase afgelegd te hebben. Dat hadden we vooraf dus wel goed ingeschat. Naast dat ze duidelijk goed gooiden, viel ons direct ook op dat ze een bijzondere, en voor ons onbekende, tactiek hadden bij het gooien van de kubbs: alle kubbs werden steeds net over de middellijn gegooid en helemaal langs de zijlijn in het hoekje van de speelhelft, dus bij het middenpaaltje, voor ons helemaal links, voor henzelf helemaal rechts. En een van hen had dit kunstje buitengewoon goed onder de knie, want hij wist de kubbs ook steeds met uiterste precisie op dit plekje te doen landen. Iemand vertelde ons dat dit ook wel de "Zweedse methode" wordt genoemd en tot doel had de tegenstander (in dit geval ons dus) te dwingen de kubbs bij het rechtop zetten te dwingen naar elkaar toe te kantelen. Immers: als een kubb een deel uit ligt, over de middellijn of over de zijlijn, hadden we geen keuze welke kant op te kantelen. En doordat zo de kubbs steeds goed in een groepje stonden, lukte het ze ook steeds goed om bij het omgooien van de veldkubbs meerdere kubbs tegelijk om te gooien. Voor ons als tegenstander best een behoorlijk frustrerende tactiek!

De eerste set verloren we, maar in de tweede set kwamen we er achter dat hun tactiek ook zo z'n nadeel had. Op een gegeven moment gooide ze een kubb twee keer uit. We mochten deze kubb dus zetten waar we wilden en kozen juist geheel de andere kant van het speelveld en ook nog eens wat meer richting de achterlijn. En het leek wel of ze er gewoonweg niet aan gewend waren om op deze plaats een veldkubb om te moeten gooien, want ze misten deze kubb beurt na beurt! Ze kwamen dus niet meer aan het gooien op onze achterlijn toe en al helemaal niet aan het gooien op de koning. En wij mochten iedere beurt oplopen, niet veel, anderhalve meter misschien, maar toch. We zowaar wonnen de tweede set en zo eindigde het potje in 1-1.

In de poule betekende dit dat "KC Slingerweg" op plaats 1 in de poule eindigde en dat "OHC 1" samen met ons de tweede plaats deelde. En omdat het 1-1 gelijkspel ook betekende dat het onderling resultaat gelijk was, zou een shoot-out de beslissing moeten brengen wie door zou gaan naar de kwartfinales. Nu vinden wij het spelen van een shoot-out toch een beetje een loterij. Vergelijk het met penalty's bij voetbal. Omdat er nog voldoende tijd was in het toernooischema, stelden wij voor om een derde set te spelen. Onze tegenstanders voelden daar ook wel wat voor en zelfs iemand van de organisatie. Maar juist toen deze op weg ging om het toch nog even te overleggen, begon iemand anders van de organisatie rond te roepen dat er een shoot-out gespeeld zou gaan worden.

Een shoot-out gaat als volgt: op de achterlijn worden 6 (dus 1 meer dan de gebruikelijke 5) kubbs neergezet. Elk team krijgt 6 werpstokken waarmee deze kubbs omgegooid moeten worden. Wie het meeste kubbs omgooit wint de shoot-out. Maar ook dit gaf nog geen doorslag, want we gooiden beiden 3 kubbs om. Op het NK wordt een shoot-out in zo'n geval in zijn geheel overgedaan, tot er wel een winnaar is, maar hier was gekozen om, net als bij penalty's in het voetbal, nu de teams om en om een stok te laten gooien. De eerste twee stokken gingen bij beide teams mis, maar de derde stok ging bij "OHC 1" raak en bij ons mis. Ofwel: zij werden tweede in de poule en gingen door en wij eindigden als derde in de poule en waren uitgeschakeld. Zo zie je maar dat het missen of raken van één kubb het verschil kan maken tussen wel of niet door naar de volgende ronde.

Prompt kreeg ik een sms-je van m'n zusje: "Jammer dat jullie niet door zijn naar de volgende ronde." Dat twitteren deed ik dus niet voor niets: er werd met ons meegeleefd...

Onze vrienden van "De Blauwvingers" moesten ook een shoot-out spelen, maar in dit geval om te bepalen wie er eerste in de poule zou worden, want door waren ze sowieso. Zij wonnen hun shoot-out wel. Natuurlijk gingen wij ze in de kwartfinales aanmoedigen. Konden we gelijk ook wat foto's nemen, zodat zij ook wat foto's hadden waar ze met z'n drieën opstonden. Eerder hadden ze dat andersom ook voor ons gedaan. (Zie de foto's in het fotoalbum op deze site.)

"De Blauwvingers" speelden hun kwartfinale tegen "The Sticks" uit Amsterdam. Wat opviel was dat zij elke keer als iemand van "De Blauwvingers" miste, begonnen te applaudisseren. Wij ergerden ons hier nogal aan, want we vonden dit uiterst onsportief. Kubb is voor ons nog altijd een spelletje, waarbij het ook om de gezelligheid gaat. Onsportief gedrag hoort daar niet bij. Met z'n drieën besloten we ze even met gelijke munt terug te betalen en hard te gaan applaudisseren als juist zij misten. Gelukkig viel het kwartje snel bij ze en konden we ons weer gaan richten op het positief supporteren van "De Blauwvingers". En dan zijn we ook helemaal niet te beroerd om eens een complimentje te maken als juist "The Sticks" een goede worp hadden. Want ook zij speelden gewoon goed en wisten "De Blauwvingers" uiteindelijk met 2-1 te verslaan.

We hebben nog even wat gedronken met "De Blauwvingers" en hebben daarna nog enkele wedstrijden "als neutrale toeschouwer" bekeken tot en met de finale. In deze finale stonden "OHC 1" en "De Holtjers" tegenover elkaar en werd het uiteindelijk 1-2 voor "De Holtjers". Ofwel: het team dat het NK 2009 en ook ons eigen oktHW 2009 had gewonnen, won ook dit toernooi.

Na nog even kort wat te hebben nagepraat, waarbij "OHC" ons nog uitnodigde voor het toernooi dat zij in mei zouden gaan organiseren, en natuurlijk de prijsuitreiking te hebben bijgewoond, gingen we iets over zevenen huiswaarts. Onderweg nog even wat gegeten en zo ongeveer kwart over tien waren we thuis van een bijzonder leuke dag. Wat ons betreft wordt zo'n indoor kubbtoernooi een jaarlijkse traditie. Maar nu was het tijd voor het buitenseizoen! En wellicht tijd om eens te gaan oefenen op die "Zweedse methode"...


Klik om naar bovenaan pagina te gaan.

Open Kubb Toernooi Hoeksche Waard 2009
Geplaatst door: Tony
Geplaatst op: 04-01-2010 om 21:45

Het is zaterdagavond 20 juni 2009. We zitten met z’n vijven in de auto, onderweg naar huis. We zijn zojuist de hele dag op het NK Kubb in Nijeveen zijn geweest, het eerste kubbtoernooi waar we aan mee hebben gedaan. Moe van een erg leuke dag. Jammer dat zo’n toernooi maar één keer per jaar wordt georganiseerd. Zo met elkaar pratend in de auto kwam het idee op om zelf ook eens een kubbtoernooi te gaan organiseren.

Na de zomervakantie zat het idee nog steeds in m’n hoofd. Sterker nog: zo ’s avonds voor het slapen gaan ik heb al best het één en ander uitgedacht. Mogelijke locaties, mogelijke toernooischema’s, wat toernooiregels, enz. Ook had ik bedacht om te werken met teams van 3 leden (dan heb je gemakkelijker een team bij elkaar dan met teams van 6 én kan elk teamlid meer dan één stok gooien) en het toernooi te houden op 3 oktober. En met die laatste twee dingen in gedachte had ik inmiddels ook ideeën voor een naam van het toernooi: als het nou iets zou worden als “open kubb toernooi”, kon je dit afkorten tot “okt”. Net als dat je “oktober” afkort tot “okt”. De naam zou dus iets moeten worden met “3 okt” erin: een combinatie van “3 spelers”, “3 oktober” en “open kubb toernooi”.

Robert wilde wel meewerken met de organisatie van het toernooi. We moesten onderhand wel met het organiseren starten, want als we een vergunning nodig zouden hebben, zouden we dit 6 weken van tevoren aan moeten vragen bij de gemeente. Gelukkig had de gemeente Oud-Beijerland een checklist op haar website staan of je een vergunning moest aanvragen of dat alleen een melding voldoende zou zijn. We kwamen er achter dat we, als we na 12.00 uur zouden beginnen met het toernooi, met een melding konden volstaan. Dat gaf in elk geval wat lucht, want een melding hoefde pas een week voor het toernooi ingeleverd te worden. Niet dat we nu rustig aan konden doen, we moesten immers ook nog teams gaan zoeken en dat zou ook best even tijd in beslag nemen.

Eerste zorg was een geschikte datum en een locatie. Op 3 oktober zou iedereen van “team Blokkie Om” kunnen, dus dat zou inderdaad een mogelijke datum kunnen zijn. Wel vroeg een aantal zich af of we niet beter het toernooi in september konden houden, om zo een grotere kans op mooi weer te hebben. Of zoals m’n zwager zei: “3 oktober is Leidens Ontzet: altijd slecht weer. Maar het laatste weekend van september is het Sasse dorpsfeest: altijd mooi weer!” Als locatie hadden we recreatieterrein “De Oude Tol” in Oud-Beijerland uitgekozen. Daar heb je én grasvelden die groot genoeg zijn (eerst veldjes zitten Photoshoppen in een screendump van Google Maps, later erachter gekomen dat het terrein toch iets meer glooiend was, dus maar echt ter plaatse gaan meten) én er is een restaurant: handig voor je natje en je droogje tijdens en na het toernooi, maar ook omdat we daar dan gebruik konden maken van de toiletten. De laatste zaterdag van september was het restaurant al afgehuurd voor een feestje, maar op zaterdag 3 oktober waren we van harte welkom. Overdag voor tijdens het toernooi en ook om ’s avonds na afloop, met de teams die dat wilden, een hapje te komen eten. Datum en locatie hadden we dus.

Volgende vragen: Hoe komen we aan voldoende kubbsets? En hoeveel gaat alles kosten, ofwel: hoeveel inschrijfgeld moeten we de teams laten betalen. Sets zijn via internet te bestellen, maar ze zijn best duur. Ook heb je nog andere kosten, naast de sets. Maar je wilt het inschrijfgeld ook niet te hoog maken, want dat mag zeker geen drempel zijn voor team, die het spel wellicht nog niet kennen, om mee te doen met het toernooi. Uiteindelijk kregen we een aanbod van de schoonfamilie van m’n zus. Zij hebben een vakantiehuisje in Zweden, waar zij in september naar toe gingen. Bij hun vorige bezoek, in de zomervakantie, hebben zij een kubbset in Zweden gekocht, met de juiste afmetingen en veel goedkoper dan de sets via internet. Zij wilden wel een aantal sets uit Zweden meenemen. Bovendien had ik zelf een set en konden we twee sets lenen van vrienden. Al met al kwamen we op een inschrijfgeld van 15 euro per team.

Nu dus teams zien te vinden en die zich in laten schrijven. Ik had op de website KubbHW.nl een onderdeel gemaakt voor het toernooi: het Open Kubb Toernooi Hoeksche Waard 2009, of afgekort: oktHW 2009 (het idee om ook nog iets met de 3 te doen is dus gesneuveld). Hierop stond alle info over het toernooi en over hoe men zich kon inschrijven. Het was dus zaak om kubbspelers naar deze site te gaan lokken. Maar zoveel contacten met andere kubbspelers hadden we niet. Op het NK waren we wel met andere teams in contact gekomen, maar daar hadden we verder lang niet altijd gegevens van. Waar we een e-mail adres van hadden, hebben we gemaild en verder zijn we het internet af gaan speuren. Zoeken via Google en via Hyves, zo achter e-mail adressen proberen te komen, berichten achter laten in gastenboeken, op forums, enz. Ook lukte het ons om stukjes geplaatst te krijgen in de lokale kranten.

Het liep echter geen storm. Op een gegeven moment hadden we er een hard hoofd in dat we het toernooi door konden laten gaan. Maar uiteindelijk hebben we zo’n 50 deelnemers gevonden, verdeeld over twaalf teams van drie of meer personen: vijf teams uit de Hoeksche Waard, zes teams uit de rest van Nederland en zelfs één team uit België. Het toernooi kon doorgaan!

Tijd dus om het meldingsformulier op het gemeentehuis te brengen. Maar dat bleek niet zomaar afgeven. Het bleek een demo in ambtelijke bureaucratie te worden. Het formulier moest ter plekke door een ambtenaar gelezen en beoordeeld worden. Ze verzonk in een minutenlang gepeins. “Mmmm…. tja…euh…ik geloof niet dat dit het juiste formulier is.” Ik vroeg mij af waarom niet. “Tja, er zijn meerdere formulieren en misschien had u toch een ander formulier moeten hebben.” Ik vroeg: “Welk formulier dan?” “Tja, dit formulier dus niet.” En zo ging het even door. Vervolgens kwamen er stapels formulieren op het bureau die door de mevrouw doorzocht werden. En daar kwam uiteindelijk de checklist uit, om te bepalen of je een vergunning nodig had of dat een melding voldoende was. Eindelijk had ik antwoord op mijn vraag: de mevrouw vroeg zich af of ik wellicht tóch een vergunning nodig had. Ik legde uit dat ik deze checklist gebruikt had (maximaal 1 dag, niet meer dan 100 personen, tussen 12.00 en 23.00 uur, niet meer dan 2 straten omvattend, geen luide muziek, geen belemmering voor verkeer, hulpdiensten of parkeren, slecht kleine objecten geplaatst) en ik tot de conclusie was gekomen dat een melding voldoende was. Maar de ambtenaar bleef maar aan het twijfelen.

Wat bleek het geval: We voldeden volgens deze mevrouw niet aan de eis “het evenement omvat niet meer dan 2 straten”. Wij namen namelijk helemaal geen straten in beslag, maar een grasveld. Haar redenatie dus: als je helemaal geen straten in beslag neemt, moet je sowieso een vergunningaanvraag doen. Ik probeerde haar nog uit te leggen dat dit klinkklare onzin was, maar ik moest en ik zou ter plekke een vergunningsvraag indienen. Die zou dan wel te laat ingediend worden, maar ze zou zich inspannen toch op tijd dan de vergunning te verlenen. Ze hoopte dat dit zou lukken, want ze moest natuurlijk nog wel advies inwinnen bij allerlei gemeentelijke afdelingen en bij brandweer, politie en andere hulpdiensten. Met frisse tegenzin begon ik aan het formulier. Vraag 1: hoeveel bezoekers verwacht u? A. 100 tot 500, B. 500 tot 2500, C. meer dan 2500. “Euh, mevrouw, we verwachten slechts zo’n 50 bezoekers. Dat zijn toch de aantallen die op het meldingsformulier genoemd worden?” Maar nee, ik had echt het verkeerde formulier ingevuld en ik moest echt dit evenementenvergunningsaanvraagformulier invullen. De volle 7 kantjes.

Een week later viel de vergunning in de bus. Net op tijd voor het toernooi. Inmiddels waren we er klaar voor. Bordjes met nummers van de velden gemaakt, bodywarmers (voor de herkenbaarheid van de organisatie) bedrukt, toernooireglement opgesteld en naar de teamcaptains verzonden, bokalen voor de 1e en 2e prijs gemaakt, prijsjes gekocht, enz. Niets kon een succesvol toernooi meer in de weg staan. Nou ja, niets. Alleen misschien het weer nog…

Het was al wekenlang schitterend nazomerweer. Het laatste weekend van september was, zoals door m’n zwager al voorspeld, schitterend weer. We hadden die dag onze bodywarmers niet eens kúnnen gebruiken, want daar was het echt véél te warm voor geweest. Maar dan 3 oktober. De weersvoorspellingen liepen nogal uiteen. Men was het er over eens dat de temperatuur wel wat zou dalen en dat er wat meer wind zou komen. Volgens Buienradar en Weeronline zou het echter wel droog blijven, in ieder geval tot in de avond althans. Zij voorspelden 0% kans op regen. Echter, Ed Aldus van TV Rijnmond zag het anders: hij voorspelde 100% kans op regen. En niet een paar spettertjes, maar zeker zo’n 5 of 6 millimeter!

Ik deed net of ik mij er niet druk om maakte. Vrolijk zette ik zelfs screendumps van Buienradar op KubbHW.nl met die voorspelling van 0% regen. Zodat bij niemand het idee op zou kunnen komen zich alsnog af te melden vanwege het weer. Ook als iemand me vroeg of het toch allemaal wel door zou gaan met dat slechte weer op komst, pakte ik m’n mobieltje en liet de voorspelling op Buienradar zien: “Wat nou regen? ’t Wordt schitterend weer!” lachte ik. OK, voor ’s avonds gaven ze wel wat buien op, maar dan was het toernooi al lang afgelopen. En toen ook Ed Aldus z’n voorspelling van 100% kans op regen bijstelde tot 60% begon ik ook bijna zelf te geloven dat het droog zou blijven…

De laatste dagen voor het toernooi kwamen Robert en ik nog een paar keer bij elkaar om de laatste dingetjes te regelen. Nog één keer een mailtje naar de teamcaptains, nog één keer het toernooischema en toernooireglement doornemen, afspreken wie wat nog zou doen, enz. Robert zou de prijzen gaan kopen, ik maakte de bordjes voor bij de wedstrijdtafel en de veldjes, enz.

En toen was het 3 oktober: de grote dag. We hadden om 10 uur bij mij afgesproken om alles in de auto te laden en vervolgens naar de Oude Tol te gaan. Uiteindelijk waren we echter wel wat laat op de Oude Tol. We moesten haast gaan maken. Het eerste team, team Hemelrijk van Vereniging Kubb Amsterdam, was zelfs al gearriveerd. Gelukkig hielpen ze ons mee met het uitladen van de auto, het uitzetten van de velden en het neerzetten en inrichten van de partytent met daarin de wedstrijdtafel. Langzaamaan kwamen er steeds meer teams opdagen. Gelukkig ook de teams waarvan we kubbsets konden lenen en het team van de m’n zus met de sets uit Zweden. Opeens schoot door m’n hoofd dat we toch wel een probleem hadden gehad als een van deze teams per ongeluk hun set thuis hadden laten liggen. Maar gelukkig ging het goed. Tegen twaalven konden we de teamcaptains bij elkaar roepen, het reglement en het wedstrijdschema uitdelen en zo konden we mooi op tijd beginnen.

Er werd gespeeld in twee poules van zes teams. Enkele teams speelden al jarenlang en gooiden met het grootste gemak de kubbs om, andere teams hadden na zes beurten over en weer nog geen enkele kubb omgegooid. Soms zelfs waren er teams waarin de ene speler de spelregels nog snel even moest uitleggen aan z’n teamgenoten of teams die er achter kwamen dat op een toernooi soms toch wat andere regels gelden dan bij het spelen ’s zomers op de camping. Het mocht de pret niet drukken, de sfeer zat er al snel goed in.

Het waaide wel flink en je voelde zelfs wat lichte regen. Gelukkig niet zo dat dit het spelen in de weg stond. Misschien moest je even je jackje aandoen, maar ’t zou toch zo wel weer over gaan? Niet dus. De wind werd alleen maar meer en ook de regen bleef van tijd tot tijd maar komen. Blijkbaar vinden ze bij Buienradar motregen geen echte regen. Nu konden we heus wel door blijven spelen hoor, maar echt prettig was anders. Met de wind erbij werd het ook nog best fris. Maar het was niet anders. En, zoals een van de teams later schreef: “Lekker even uitwaaien in de Hoeksche Waard” had ook wel z’n charmes.

Wat lastiger was, was dat direct het toernooischema in de war liep. We hadden voor elke wedstrijd 45 minuten gepland, maar direct in de eerste ronde kwamen twee teams tegenover elkaar waar de kubbs niet altijd even vlot omgingen en die ook nog eens gewaagd aan elkaar waren. Na bijna een uur stond het 1-1 in sets. Omdat wedstrijden gingen om twee gewonnen sets (best-of-three) was dus eigenlijk nog een derde set nodig. Maar we besloten maar om die derde set even te laten zitten. Misschien kwam het later op de dag nog een keer uit om deze set te spelen en misschien zou het niet eens uitmaken voor de poulestand. De derde set toch gewoon spelen zou het hele toernooischema in de war laten lopen en de andere teams in de poule zouden dan veel te lang moeten wachten.

Gelukkig liepen andere potjes weer veel vlotter. De achterstand op het schema kon worden weggewerkt en zelfs die derde set kon tussendoor nog een keer gespeeld worden. Rond kwart over vier waren deze halve finalisten, de nummers 1 en 2 uit beide poules, bekend: Hemelrijk uit Amsterdam, De Blauwvingers uit Zwolle, Team Tweederde uit Oud-Beijerland en De Gammele Bende uit Hippolytushoef en Hoorn. Dit laatste team is de regerend Nederlands Kampioen en het was dan ook niet helemaal verrassend dat dit team aan het einde van de middag, zo rond zes uur, de winnaar werd van het Open Kubb Toernooi Hoeksche Waards 2009 door Hemelrijk in de finale met 2-0 te verslaan.

Sommige teams die uitgeschakeld waren, waren intussen naar huis gegaan. Maar gelukkig waren er ook genoeg teams gebleven om naar de halve finales en de finale te blijven kijken. Tussendoor, tijdens de halve finales, was de partytent omgewaaid dus hebben we deze in allerijl af moeten breken en, samen met de andere spullen van de wedstrijdtafel, op moeten ruimen. Toen de finale afgelopen was, begon het zelfs weer te regenen. Vlug dus alles in de auto geladen en met z’n allen het restaurant ingedoken. Dat bleek intussen vol met eters te zitten, dus helemaal gelukkig met deze invasie waren ze niet. Een leerpuntje voor de volgende keer dus, voor bij de planning van de prijsuitreiking. Gelukkig bleek in de hoek nog een tafel vrij en hebben we de prijzen nog uit kunnen reiken. Een paar teams dronken nog even een biertje en gingen daarna huiswaarts. Met enkele andere teams hebben we ’s avonds nog in het restaurant gegeten, napratend over en proostend op een mooie dag. En dan volgend jaar toch maar eind september?

De volledige uitslagen lees je in onderstaand PDF-document.
Uitslagen oktHW 2009

Natuurlijk zijn er ook foto's!
Foto's Open Kubb Toernooi Hoeksche Waard 2009


Klik om naar bovenaan pagina te gaan.

Kubbteam 'Blokkie Om' naar NK Kubb
Geplaatst door: Tony
Geplaatst op: 06-07-2009 om 19:51

In de zomer van 2008 vond ik de site van Kubb Club De Lösse Pøls en las ik dat zij elk jaar een Open Nederlands Kampioenschap Kubb organiseren. En ook vond ik de site Kubbspel.be en zag dat er inmiddels ook jaarlijks een Belgische Kampioenschap wordt gehouden. Maar helaas, het NK was net voorbij en voor het BK konden alleen teams uit België zich inschrijven. Ik speelde inmiddels regelmatig een potje kubb, thuis in Oud-Beijerland, en ook had ik het spel heel veel gespeeld in de zomervakantie op de camping. Het zou me best eens leuk lijken om eens aan een toernooi mee te doen, maar voor 2008 zat het er dus niet in.

Op zaterdag 23 augustus 2008 ben ik wel een kijkje wezen nemen op het BK in Gent. Het is toch wel heel bijzonder als je tot nu toe hooguit met z'n vieren kubb gespeeld hebt en je dan opeens 48 teams van minstens 6 personen, dus zo'n 300 mensen tegelijk kubb ziet spelen. Het goot die dag van de regen, dus ik ben niet lang gebleven, maar mijn besluit stond vast: Als er in 2009 weer een NK zou zijn, wilde ik met een team meedoen. Thuis er al even over gehad met Ton, waarmee ik tot nu toe meestal speelde, maar 27 juni was nog ver.

Begin april 2009 las ik dat de inschrijving voor het NK 2009 was geopend en ben ik eens concreet rond gaan vragen. Ton was meteen ook enthousiast. Jeroen, die ik op de camping via het kubb spelen had leren kennen en waarmee inmiddels een vriendschap was ontstaan, wilde ook direct meedoen. Ook Stijn wilde best meedoen, maar helaas, hij mocht niet van zijn vrouw. (Hij was even vergeten dat zijn vrouw op 27 juni jarig was...) Andere vrienden, Robert en John, wilden ook best meedoen. En via Ton kwam Peter er nog bij, die bij Ton in de straat woont. We hadden een team!

Het team werd 'Blokkie Om' gedoopt. Natuurlijk omdat bij kubb blokjes omgegooid moeten worden, maar ook omdat het veld waarop we altijd spelen een blokkie om lopen is. Het team werd ingeschreven, shirts werden ontworpen, er werd afgesproken hoe en hoe laat we zouden gaan en natuurlijk werd er ook geoefend.

Nou was daar een klein probleempje bij: Ton, Robert, John, Peter en ik komen uit Oud-Beijerland, maar Jeroen komt uit Zwolle. Nu hebben we natuurlijk regelmatig afzonderlijk in Oud-Beijerland en in Zwolle gespeeld, maar een keer met het complete team is natuurlijk ook wel leuk. Ook om elkaar te leren kennen, een beetje teamspirit op te bouwen en om een teamfoto te maken, zodat we een stukje in de lokale kranten konden proberen te krijgen (om zo wellicht wat meer mensen in de Hoeksche Waard enthousiast voor kubb te maken).

Rekening houdend met tennistoernooien, verjaardagen, enz. kwamen we uit op zaterdagmiddag 20 juni. Een week voor het toernooi. 's Ochtends heb ik nog even snel de bedrukking op de shirts gestreken, zodat we 's middags in het shirt konden spelen en op de foto konden. Het spelen ging best aardig, maar of het goed genoeg zou zijn om wat potten te kunnen breken op het NK? We hadden geen flauw idee. Wel wisten we dat de sfeer er alvast goed in zat.

En toen de grote dag: zaterdag 27 juni. Naar aanleiding van de reistijd van Jeroen vanuit Zwolle de afgelopen week, hadden we toch nog maar een kwartiertje eerder afgesproken: om kwart voor zeven verzamelden we ons bij Ton. De een wat wakkerder dan de ander. Zo had Peter de avond ervoor een bruiloft gehad en een wel erg kort nachtje gehad. Maar we moesten nog zo'n twee en een half uur in de auto, dus dan moest hij onderweg nog maar een tukkie doen. En al snel kregen we een sms-je van Jeroen: ook hij was die ochtend al vroeg wakker en was er inmiddels helemaal klaar voor.

De reis ging voorspoedig. Onderweg keken we onze ogen uit naar alle motoren die op weg waren naar de TT in Assen. Op een parkeerplaats net voorbij Zwolle troffen we Jeroen, zodat we met het hele team tegelijk in Nijeveen aan zouden komen. We waren er zo rond kwart over negen. Het toernooi zou om tien uur beginnen en we moesten ons uiterlijk om half tien melden bij de wedstrijdtafel, dus we waren mooi op tijd. Papieren opgehaald bij de wedstrijdtafel. En even een blik geworpen op de wisseltrofee: een grote houten koning, met daarop de namen van de kampioenen van de afgelopen vijf jaren.

We hadden dus nog even tijd om te 'acclimatiseren'. Het toernooi vond plaats op het veld van de plaatselijke voetbalvereniging. Het veld zag er toch wel bijzonder uit: een heel voetbalveld vol met kubbspellen, netjes opgesteld op een rij. Naast het terrein van de voetbalvereniging was een recreatieplas met een strandje en een zwemsteiger, waar ook een kleine tijdelijke camping was, voor de deelnemers die de nacht voor en na het toernooi bleven overnachten. Gelukkig was er ook een kantine. Een kopje koffie of thee ging er wel in.

Gelijk ook even de papieren doorlezen die we gekregen hadden: het toernooireglement en het speelschema. Er bleken 48 teams mee te doen, verdeeld over 8 poules van 6 teams. In elke poule speelde je tegen elke poulegenoot een best-of-three wedstrijd (dus wie het eerste twee sets gewonnen had). De volgorde van de wedstrijden moest je onderling zelf bepalen, want de lengte van een kubbwedstrijd staat immers niet vast. Van elke poule ging alleen de winnaar door naar de volgende ronde: een knock-out systeem met kwartfinales, halve finales en uiteindelijke de finale.

Wij zaten in poule F, samen met 'Karel uit Brussel etc.', 'De getrainde pols', de 'Huppelkubbjes', 'K(l)ubb Ongeregeld' en 'De Kazerne'. Met name die laatste naam kwam me ietwat bekend voor. Waar had ik die toch meer gelezen? Even teruggelopen naar de wedstrijdtafel zag ik het: hun naam stond in de wisseltrofee gegraveerd als kampioen van 2005 én 2008. Ja hoor, dat hadden wij weer: alleen de poulewinnaars gaan door en wij komen in de poule met de tweevoudig kampioen...

Maar goed, na een laatste instructie van de organisatie ("bij onweer spel laten liggen, schuilen in de kantine en daarna weer verder spelen waar je gebleven was") ging het toernooi tegen tienen van start. Onze eerste tegenstanders waren de 'Huppelkubbjes', een groep van 6 meiden. En ze deden hun naam eer aan. Als wij moesten gooien, gingen ze met z'n zessen huppelend en springend achter de achterlijn staan, om ons af te leiden. Dat werkte. Al snel stonden we achter en lieten zelfs een kubb in het veld staan, zodat zij mochten oplopen. Nou ja, lopen: ze gingen met z'n zessen op een rij op de achterlijn staan en huppelden met z'n zessen tegelijk tot aan de kubb. We maakten kennis met het onderdeel 'psychologische oorlogsvoering' op het toernooi en verloren de eerste set. Een licht verbeten trek kwam over ons gezicht, maar we lieten de moed niet zakken en wonnen de tweede set. Het huppelen was al heel wat minder geworden. Ook de laatste set wonnen wij, zodat we de wedstrijd met 2-1 gewonnen hadden.

Op zoek naar een volgende tegenstander. 'De Kazerne' was beschikbaar. Maar was het wel verstandig om direct al tegen dit kampioensteam te gaan spelen? Maar ja, we moesten toch een keer tegen ze spelen en het kwam min of meer zo uit, dus we gingen er maar gewoon voor. Wat opviel was hun concentratie en kalmte. Voor elke worp werd goed de tijd genomen en geconcentreerd gemikt. Zelfs voor het overeind zetten van de veldkubbs werd even de tijd genomen om na te denken. We hadden geen schijn van kans: 0-2 verloren.

Tijd om maar eens even pauze te nemen. Even nog een kopje koffie of thee, even nadenken hoe nu verder te gaan. Want eigenlijk wisten we dat we nu uitgeschakeld waren: alleen de nummers 1 gingen door en bij een gelijke stand in de poule gaf het onderlinge resultaat de doorslag. 'De Kazerne' zou dus nog twee potjes moeten verliezen en dat zagen we ze echt niet doen. Wel was het een leerzaam potje. Het belang van concentratie was wel duidelijk. Maar goed, we waren niet voor maar twee potjes naar Nijeveen gekomen. Nog drie potjes in de poule te gaan en desnoods maar 's middags in de verliezerspoule proberen een prijsje te pakken.

Onze derde tegenstander was het team met de langste naam van het toernooi: 'Karel Uit Brussel België Neemt Een Leuke Intellectuele Slimme Irritante Smakeloze Doordachte Opmerking Mee'. Door de organisatie wijselijk 'Karel uit Brussel etc.' genoemd. Ook hier speelde de psychologische oorlogsvoering een rol, want steeds bij het neerzetten van veldkubbs, plukten ze een beetje gras en legden dat op de kubb. Maar zoals Ton al opmerkte: "Het leek wel dat hoe meer gras ze er op legden, hoe harder we die kubb omgooide." We wonnen met 2-0.

Daarna speelde we tegen 'K(l)ubb Ongeregeld', een jong team uit Nijeveen. Ook dit potje wonnen we met 2-0. Ondertussen werd rondgeroepen dat er hamburgers te koop waren. Het was inmiddels ook wel lunchtijd, dus even pauze voor een hamburger en een colaatje was best welkom. Het bleek ook dat de hamburgerbakkers onze laatste tegenstanders zouden zijn. Team 'De Getrainde Pols', een team van mensen van de voetbalvereniging SVN, waar het toernooi plaatsvond. Na de pauze speelden we tegen hen onze laatste poulewedstrijd en wonnen ook deze met 2-0.

Het was toen zo rond kwart voor twee en al onze poulewedstrijden zaten er op. Het bleek dat we als tweede team van de 48 klaar waren. In de brief van de organisatie werd gevraagd om vlot achter elkaar door te spelen om zo de tijdsplanning van de hele dag niet te veel in de war te schoppen. Maar óf onze potjes hadden korter geduurd dan gemiddeld, óf we hadden het dus best nog iets rustiger aan mogen doen. Wel hadden we hierdoor een tijdje niets te doen. De verliezerspoules (uitgeschakelde teams konden zich hiervoor inschrijven, zodat ze ook 's middags nog de nodige wedstrijden konden spelen tot aan de afsluitende barbecue) zouden pas beginnen als alle poules afgelopen waren. We besloten om op zoek te gaan naar een team om zomaar een potje tegen te spelen en vonden de 'Kubb-fighters'. Dit waren de mannen van de 'Huppelkubbjes', onze poulegenotes. De inzet was snel bepaald: een rondje bier. Het werd een leuke wedstrijd tegen een leuk team. De eerste set wonnen zij, de tweede wij en de derde werd weer door hen gewonnen. Tja, dat viel even tegen na net drie potjes met 2-0 te hebben gewonnen. Maar ach, het ging slechts om een rondje bier, dus we togen gezellig naar het terras.

Later die middag waren de verliezerspoules. Wij kwamen in een poule met de teams 'WE&RP', 'Welke kubb heb jij?' en 'The Nebbuk'. In deze poules ging het om slechts één gewonnen set. Het beste was er bij ons echter af. Van 'The Nebbuk' wonnen we met moeite, tegen 'WE&RP' stonden we al snel achter, bleef het eindeloos gelijk op gaan, maar verloren we toch en tegen 'Welke kubb heb jij?' lukte het ook steeds maar niet om de kubbs op de achterlijn te raken, duurde het lang, maar wonnen we wonnen we gelukkig wel.

Uiteindelijk hadden we in deze poule dus twee wedstrijden gewonnen en één verloren, precies hetzelfde als 'WE&RP' en 'Welke kubb heb jij?'. Er volgde een 'shoot-out': op de ene achterlijn werden 6 kubbs gezet en vanaf de andere achterlijn moest ieder teamlid proberen zoveel mogelijk kubbs om te gooien. De tos om de volgorde van het gooien te mogen kiezen wonnen we nog wel, maar een blok op de achterlijn omgooien ging de hele verliezerspoule al moeizaam en deze keer lukte het helemaal niet. Kortom: ons toernooi zat er op...

Ik moet zeggen dat we, ondanks dat we het echt heel leuk vinden om kubb te spelen, niet echt erg vonden om uitgespeeld te zijn. Het was inmiddels kwart over vijf geweest, het toernooi had voor ons zo'n zeven en een half uur geduurd en de dag al zo'n elf uur. We konden haast niet meer op onze benen staan (les voor volgend jaar: stoeltjes meenemen!). We zijn bij het veld gaan zitten waar de halve finales aan de gang waren, hebben nog even een ijsje op en hebben uiteindelijk ook de finale gekeken. In de finale stonden 'De Holtjers' en 'De Kazerne', onze poulegenoot die volgens mij tot aan de finale alle potjes met 2-0 gewonnen had. Wij waren natuurlijk voor 'De Kazerne', want dan konden we achteraf zeggen uitgeschakeld te zijn door de kampioen en misschien wel de één na beste van het toernooi te zijn geweest. Maar helaas, ze verloren.

Het was tegen zeven. Het toernooi was voorbij en de afsluitende barbecue begon. Veel deelnemers deden aan deze barbecue mee, waardoor het nog gezellig druk was en de mogelijkheid er was om nog even lekker na te praten. Wij deelden een tafel met 'De Kazerne'. Aan de ene kant natuurlijk jammer dat we hen in de poule hadden getroffen, aan de andere kant hadden we nu wel een erg leuk contact met elkaar. Als we in een andere poule hadden gezeten, was dat contact er wellicht niet geweest. We hebben zelfs een shirtje geruild! En dat we ook een leuk contact hadden met de 'Huppelkubbjes' en de 'Kubb-fighters' bleek wel uit het feit dat ze speciaal even bij ons langs kwamen om gedag te zeggen toen ze naar huis gingen. Overigens: de 'Kubb-fighters' hadden de finale van de verliezerspoule gewonnen. We hoefden ons er dus ook niet voor te schamen dat we van hen verloren hadden.

Rond een uur of acht zijn we naar huis gegaan. 's Avonds zou er nog wel een after-kubb feest zijn, maar ons pijpje was wel zo'n beetje leeg. We wisten dat ons ook nog een autorit van twee uur en een kwartier te wachten stond, dus het was echt wel wijs om naar huis te gaan. Volgend jaar wellicht maar een tentje meenemen, zodat we kunnen overnachten. Door de TT in Assen stonden er 's avonds nogal files, dus uiteindelijk duurde de rit zo'n drie uur en waren we zo rond elf uur pas thuis. Moe en voldaan zoals dat dan heet.

Kortom: een geweldige dag, met een resultaat waar we best tevreden mee zijn. Volgend jaar doen we zeker weer mee. En hoewel de organisatie, mede naar aanleiding van ons commentaar, overweegt om dan toch maar weer de eerste twee uit een poule door te laten gaan, overwegen wij sterk om dan gewoon eerste in een poule te worden...

(Foto's van het NK vind je in het fotoalbum op deze site)


Klik om naar bovenaan pagina te gaan.

Een vakantieliefde die gebleven is
Geplaatst door: Tony
Geplaatst op: 01-06-2009 om 22:06

Soms valt een vakantie ietwat tegen, maar wordt hij goedgemaakt door een vakantieliefde. Zeker als die vakantieliefde dan ook nog eens een blijvertje is. Zo ging het ook bij mij. In de zomer van 2007 ging ik met mijn gezin kamperen in Denemarken, op het eiland Funen. En echt hoor, 't was een mooi land en een mooie camping, maar we hadden die vakantie gewoon niet echt het campinggevoel. Je weet wel: gezellig een praatje met de anderen op de camping, 's avonds lekker voor je tent zitten onder de luifel, kinderen die de hele dag lekker met vriendjes en vriendinnetjes buiten spelen.

Deze vakantie was dat dus wat anders: de Denen spraken nauwelijks anders dan Deens dus een praatje zat er niet zo in. Ze deden er ook niet echt moeite voor. Zelfs "goedemorgen" of "eet smakelijk" zat er niet in. En zo'n 95% van de mensen op de camping was Deens. Ook voor ons dochtertje lastig. Er was nog wel een Nederlands gezin op ons veldje, met ook een dochtertje met dezelfde leeftijd als het onze, maar die waren regelmatig weg en gingen ook al eerder weer naar huis. Daarnaast waaide het eigenlijk echt de hele vakantie nogal. Nu zijn wij niet echt zonaanbidders, dus dat het niet zo erg warm was, gaf voor ons niet. 't Was bijna de hele vakantie droog weer, dus we konden doen wat we wilden. Maar door die wind was het 's avonds nooit lekker om eens onder de luifel te gaan zitten. In ruim twee weken hebben we welgeteld één keer 's avonds onder de luifel kunnen zitten!

's Avonds viel ons wel wat op: op veel veldjes waren groepjes Denen bezig met een spel. Op een groot veld stonden allemaal blokken en met houten stokken werd geprobeerd deze blokken om te gooien. Echt goed volgen kon ik het spel niet. Op den duur lukte het om een gesprekje aan te knopen met een groepje twintigers dat aan het spelen was. De heren spraken geen Engels, de dames gelukkig wel. Zo kreeg ik een beetje een indruk van het spel. Nu hadden we die vakantie al aardig wat houten buitenspeelgoed voor ons dochtertje gekocht, dus ik besloot om eens op zoek te gaan naar dit spel. Als souvenir voor mezelf. En wellicht kon ik het het volgend jaar wel op een camping in Nederland spelen. Want dat onze volgende kampeervakantie in Nederland zou zijn, stond toen wel vast.

De zoektocht begon. Nog best lastig, want ik wist niet hoe het spel heette. In het stadje Bogense, waar onze camping was, ben ik alle winkels af geweest en heb ik geprobeerd uit te leggen wat ik zocht. Echt begrijpen deden ze me niet. Ze zeiden wel dat het waarschijnlijk een soort Viking spel was, hadden ook best andere houten spellen voor me waarbij je met houten blokken of houten ballen moest gooien, maar vinden wat ik zocht deed ik niet. Tot de één na laatste dag van de vakantie. Bij de campingwinkel bleek een grote doos te staan met wel 30 van die spellen erin. En omgerekend voor maar zo'n 10 euro. "Vikingespil" heette het dus. Inhoud van de doos: 10 klodser, 1 konge, 6 kastepinde, 4 hjørnepinde en gelukkig ook de spilleregler. Alleen wel slechts in het Zweeds, Noors en Deens. En dat valt nog best tegen. Stapje voor stapje begon ik meer van het spel te begrijpen, maar écht snappen deed ik het nog niet. Het spel is in de doos gebleven. Thuis had ik Google en zou ik eens gaan zoeken of ik de spelregels misschien kon vertalen.

Thuisgekomen dus gaan zoeken op internet. Uit de spelregels begreep ik min of meer dat het spel niet "vikingespil" maar "kubb" heette. Dat leverde gelukkig een aantal zoekresultaten op. Uiteindelijk lukte het me om, via een vertaalprogramma Zweeds-Nederlands en via sites met spelregels in het Duits, een aardige vertaling te maken van de spelregels. Het spel kon gespeeld gaan worden! Met een vriend ging ik naar het speelveld bij ons in de wijk. Doos op z'n kop om alles eruit te gooien en... naast de speelstukken kwamen onderuit de doos ook de spelregels in het Duits en het Nederlands...

Na een paar keer kubben was die vriend zo enthousiast geworden over het spel, dat hij het zelf ook wel wilde hebben. Voor als hij zelf ook weer naar de camping ging. Maar even op en neer naar Scandinavië zag hij niet zo zitten, in Nederland hadden we het spel nog nooit gezien, dus hij zei wel even naar de bouwmarkt te rijden, wat hout te kopen en het spel vervolgens zelf te maken. Ik had inmiddels de officiële spelregels gevonden op internet, zoals ze gelden op het WK (ja, er bleek zelfs een WK van te bestaan) op het Zweedse eiland Gotland en andere toernooien. In die spelregels stonden de maten van de speelstukken en werpstokken vermeld. Maar in de bouwmarkt begon hij toch stevig te twijfelen. Zo groot waren die blokken toch niet? En zo dik die werpstokken toch niet? Mijn spel maar eens nagemeten. Bleek dat ik een soort kinderversie had.

Als Pietje Precies hou ik daar niet van. Ik wil het spel spelen volgens de regels. Dus nu wilde we allebei een kubbspel. Zelf maken met deze maat zou toch wel een erg dure business worden. Gelukkig vonden we een Duitse site waar we kubbsets konden bestellen. 30 euro per stuk en 10 euro verzendkosten voor beide spellen. Achteraf een redelijk vriendelijke prijs. Op Nederlandse sites, zoals kubbwinkel.nl, is het spel inmiddels ook te koop, maar ben je gauw meer kwijt voor een kubbset. Ik moet wel zeggen dat het aan het begin best moesten wennen aan die nieuwe maten, maar nu weten we niet beter meer.

Sindsdien speel ik regelmatig kubb. Thuis in Oud-Beijerland (in de Hoeksche Waard) met steeds meer vrienden op het speelveld bij ons in de wijk of op de camping op vakantie. We zoeken zelfs de campings er op uit, dat er wel voldoende ruimte is op het veld om een kubbveld uit te kunnen zetten. En tja, dat 's avonds voor de tent onder de luifel zitten is er een beetje bij ingeschoten. Nu speel ik immers 's avonds, als de kinderen op bed liggen en dus niet geraakt kunnen worden door rondvliegende houten stokken en blokken, kubb. Maar voor een vakantieliefde heb je wel wat over, toch?


Klik om naar bovenaan pagina te gaan.